Barbara (Czechowice-Dziedzice)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara
Osiedle Czechowic-Dziedzic
Ilustracja
Osiedle robotnicze na Żebraczu
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

bielski

Gmina

Czechowice-Dziedzice

Miasto

Czechowice-Dziedzice

Tablice rejestracyjne

SBI

Położenie na mapie Czechowic-Dziedzic
Mapa konturowa Czechowic-Dziedzic, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Barbara”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Barbara”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Barbara”
Położenie na mapie powiatu bielskiego
Mapa konturowa powiatu bielskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Barbara”
Położenie na mapie gminy Czechowice-Dziedzice
Mapa konturowa gminy Czechowice-Dziedzice, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Barbara”
49,927660°N 19,012570°E/49,927660 19,012570

Barbara – jedno z osiedli (jednostek pomocniczych) miasta Czechowice-Dziedzice[1]. Położone jest w północno-wschodniej części miasta w widłach rzek Białej i Wisły.

Najstarszą osadą na terenie obecnego osiedla był średniowieczny Żebracz. Młodsze były Grabowice po raz pierwszy wzmiankowane w 1586 jako Grabowicze[2], kiedy to w ramach majątku czechowickiego z Żebraczem, Zbijowem, Kołem i Świerkowicami przeszły w posiadanie braci Abrahama i Joachima Sokołowskich. Osady te dzieliły odtąd losy Czechowic a zostały im administracyjnie podporządkowane wraz z ustanowieniem samorządnej gminy Czechowice w drugiej połowie XIX wieku. Na początku XX wieku w pobliżu Żebraczy rozpoczęto budowę kopalni Silesia, a niebawem również towarzyszącego osiedla robotniczego, zwanego później Kolonią.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. UM w Czechowicach-Dziedzicach: Jednostki pomocniczne. [w:] czechowice-dziedzice.pl [on-line]. [dostęp 2010-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].
  2. Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 73. ISBN 82-00-00622-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]