Barbation
Barbation (zm. w 359 r.) – rzymski polityk i dowódca wojskowy z IV wieku n.e. Był zaufanym dworzaninem cesarza Konstancjusza II. W roku 354 r., działając z rozkazu tegoż imperatora, odegrał poważną rolę w uwięzieniu i zamordowaniu cezara Gallusa[1]. Od 355 r. posiadał godność komesa gwardii przybocznej władcy (łac. comes domesticorum).
W 357 r., jako dowódca wojsk pieszych (łac. magister peditum) dowodził w sposób nieudolny 25-tysięcznymi wojskami rzymskimi wysłanymi na polecenie Konstancjusza II do Galii w celu wsparcia działań prowadzonych tam przez Juliana Apostatę. Działał w sposób opieszały, utrudniał Julianowi realizację jego planów wojennych i nie potrafił nawiązać z nim współpracy, poniósł porażkę w walce z Alamanami, po czym wycofał się z powrotem na południe[2]. Zimą z 358 na 359 rok Barbation, na skutek nierozwagi własnej żony, padł ofiarą oskarżenia o chęć uzurpacji władzy cesarskiej, po czym został, wraz z żoną, stracony[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ammianus Marcellinus, "Dzieje rzymskie", przeł. I. Lewandowski, Warszawa 2002, XIV, 11, 15-24.
- ↑ Tamże, XVI, 11, 5-15; por. D. Hunt, "Julian", [w:] "The Cambridge Ancient History, vol. XIII: The Late Empire A.D. 337-425", ed. by A. Cameron, P. Gamsey, Cambridge-New York 1998, s. 51.
- ↑ Ammianus Marcellinus, "Dzieje rzymskie", XVIII, 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ammianus Marcellinus, "Dzieje rzymskie", przeł. I. Lewandowski, Warszawa 2002.
- Hunt D., "Julian", [w:] "The Cambridge Ancient History, vol. XIII: The Late Empire A.D. 337-425", ed. by A. Cameron, P. Gamsey, Cambridge-New York 1998.