Barnaba (Kiedrow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barnaba
Варнава
Władimir Kiedrow
Владимир Кедров
Metropolita czeboksarski i czuwaski
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1931
Wysokie, rejon riazański

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 2020
Czeboksary

Metropolita czeboksarski i czuwaski
Okres sprawowania

2001–2020

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia czeboksarska

Śluby zakonne

grudzień 1955

Diakonat

15 lutego 1956

Prezbiterat

9 marca 1957

Chirotonia biskupia

30 listopada 1976

Odznaczenia
Order Honoru
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 listopada 1976

Miejscowość

Zagorsk

Miejsce

Ławra Troicko-Siergijewska

Konsekrator

Pimen

Współkonsekratorzy

Serafin (Nikitin), Pitirim (Nieczajew), Szymon (Nowikow), Gleb (Smirnow)

Barnaba, imię świeckie Władimir Wiktorowicz Kiedrow, ros. Владимир Викторович Кедров (ur. 21 kwietnia 1931 w Wysokim, zm. 1 czerwca 2020 w Czeboksarach[1][2]) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w religijnej rodzinie, wielu z jego przodków było kapłanami prawosławnymi w cerkwi w rodzinnej wsi Wysokoje w obwodzie riazańskim; jego ojciec był absolwentem seminarium duchownego, lecz nie przyjął święceń[3]. Po ukończeniu szkoły średniej zaczął służyć jako hipodiakon w soborze Świętych Borysa i Gleba w Riazaniu. W maju 1955 został posłusznikiem w ławrze Troicko-Siergijewskiej; w grudniu tego samego roku złożył tam wieczyste śluby zakonne przed jej przełożonym, archimandrytą Pimenem (Izwiekowem). 15 lutego 1956 w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I udzielił mu święceń diakońskich. W monasterze pełnił od 1956 r. obowiązki głównego zakrystiana. 9 marca 1957 został hieromnichem[3].

Trzy lata później otrzymał godność igumena; za pracę dla Cerkwi został w 1963 nagrodzony krzyżem z ozdobami. W 1965 mianowany archimandrytą. W 1971 reprezentował wspólnotę monastyczną ławry Troicko-Siergijewskiej na Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. 30 listopada 1976 w cerkwi św. Sergiusza z Radoneża w kompleksie Ławry miała miejsce jego chirotonia na biskupa czeboksarskiego i czuwaskiego, w której jako konsekratorzy wzięli udział patriarcha Moskwy i całej Rusi Pimen, metropolita kruticki i kołomieński Serafin, arcybiskup wołokołamski Pitirim, biskup riazański i kasimowski Szymon oraz biskup orłowski i briański Gleb. W 1984 otrzymał godność arcybiskupa, zaś w 2001 – metropolity[3].

W 2011 odznaczony Orderem Honoru[4].

Zmarł w 2020 r. na Covid-19[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]