Barzta (herb szlachecki)

Barzta
Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Barżta
Pierwsza wzmianka	1820

Barzta (Barżta) – polski herb szlachecki, nadany w Królestwie Polskim.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym obramowanym złotem i obitym złotymi ćwiekami miecz na ukos ostrzem w dół ku lewej stronie i klucz zębem na dół. W miejscu ich skrzyżowania zielony wieniec laurowy. Nad tarczą korona szlachecka. W klejnocie trzy pióra strusie. Spoza tarczy zwieszają się po 3 chorągwie z każdej strony, skrajne błękitne, środkowe czerwone ze złotymi frędzlami.

Historia herbu[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany wraz z nobilitacją prezydentowi Płocka Janowi Betcherowi 8 lutego 1820 roku^[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Betcher.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897. T.2 str.16

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Samuel Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. Warszawa: 1898.

[1] Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897. T.2 str.16

[1]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna