Bastion Sakwowy
Bastion Sakwowy (niem. Taschenbastion) – fragment dawnych fortyfikacji miasta Wrocławia, w południowo-wschodnim ich narożniku[a].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na miejscu istniejącego wcześniej wzgórza, przy znajdującej się od średniowiecza bramie miejskiej, zwanej – od nazwy cechu – Bramą Sakwową, zbudowano w 1571 bastion systemu szkoły nowowłoskiej według projektu Hansa Schneidera. Miał on kazamaty, nadszańce i działobitnie barkowe w miejscu, gdzie wcześniej znajdowały się basteje.
W 1593 w Bastionie Sakwowym mieściła się prochownia, a w wieku XVIII dodano płaszcz ziemny i kontrgardę.
Po likwidacji wrocławskich fortyfikacji na polecenie francuskich zwycięzców z 1807 roku planowano w 1813 przekształcić Bastion Sakwowy w cytadelę. W rezultacie jednak bastion włączono w ciąg widokowej promenady miejskiej, zamieniając go we Wzgórze Sakwowe według projektu Johanna Friedricha Knorra. Pół wieku później, w 1867 roku, wybudowano na wzgórzu belweder oraz wieżę, a samo wzgórze przemianowano na Liebichs Höhe (wzgórze Liebicha[b]).
Podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 w kazamatach dawnego bastionu ulokowano schron komendanta twierdzy. Wzgórze Liebicha po 1945 przemianowano najpierw na „Wzgórze Miłości”[c], a w 1948 na „Wzgórze Partyzantów”.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przy dzisiejszej ulicy Piotra Skargi.
- ↑ Kupiec Adolf Liebich ufundował ten kompleks wypoczynkowy w 1867 na pamiątkę swego brata Gustawa, właściciela cukrowni na Klecinie; wieża nie dotrwała do końca II wojny światowej.
- ↑ Błędne tłumaczenie niemieckiej nazwy Liebichshöhe, wynikające ze skojarzenia nazwiska Liebich z niemieckim rzeczownikiem Liebe – „miłość”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]