Baszta Strzegomska i kościół św. Barbary w Świdnicy
 nr rej. A/4796/1278 z 13.04.1965
| |
 kościół św. Barbary i Baszta Strzegomska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Świdnica |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny |
późny gotyk (kościół) |
| Kondygnacje |
2 (baszta) |
| Ukończenie budowy |
1513 (baszta) |
| Ważniejsze przebudowy |
1750 |
| Zniszczono |
1599 (kościół) |
| Odbudowano |
1691 (kościół) |
Położenie na mapie Świdnicy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świdnickiego  | |
 50°50′39,05″N 16°29′01,47″E/50,844181 16,483742
| |
Baszta Strzegomska wraz z przylegającymi zabudowaniami dawnego kościoła św. Barbary to zespół zabytkowy mieszczący się w Świdnicy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zespół kościoła wraz z basteją Bramy Strzegomskiej z 1750 mieszczą się przy ul. Basztowej 2, stanowią jedyne ślady fortyfikacji i ich otoczenia na terenie Świdnicy.
Kaplica[edytuj | edytuj kod]
Budynek dawnej kaplicy, a następnie kościoła św. Barbary jest ostatnią z siedmiu kaplic które stały przy każdej z bram miasta. Kaplica jest budynkiem jednonawowym, ceglanym, trzykondygnacyjną. Kaplicę wybudowano w 1399, początkowo znajdowała się ona poza murami miasta na wysokości ulicy Kotlarskiej[1]. Na początku XVI wieku została przeniesiona i odbudowana już jako kościół na dzisiejszym miejscu. Obiekt był kilkukrotnie niszczony m.in. przez wichurę w 1599 roku. Kolejna odbudowa i modernizacja rozpoczęta w 1691 roku przekształciła świątynię w kościół, od 1741 protestancki, a następnie od 1762 ewangelicki kościół garnizonowy[2]. Po desakralizacji dawny kościół od 1818 był zbrojownią, a następnie magazynem. Od 1945 do 1979 stanowił magazyn z meblami, a następnie rozpoczęto jego gruntowną przebudowę, podczas której poprzez przedzielenie nawy głównej żelbetonowym stropem doprowadziło do poważnej deformacji architektonicznej[3]. Od 1982 w dawnym kościele znajduje się Dom Technika.
Przy wejściu do dawnej świątyni znajdują się umieszczone w niszach dwie płaskorzeźby świętych kobiet z 1513, z których jedną jest św. Barbara. We wnętrzu ostały się elementy kamieniarki, renesansowe polichromie na sklepieniach. Obiekt przedzielony stropem dzieli się na salę konferencyjną w górnej części i pełniącą rolę kawiarni część dolną[3].
Basteja[edytuj | edytuj kod]
Budowla o charakterystycznych grubych murach i małych okienkach miała za zadanie bronić Bramę Strzegomską. Zadanie to pełniła do końca istnienia twierdzy świdnickiej. Do Bramy Strzegomskiej przylega fragment muru obronnego[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Waldemar Skórski Historia rozwoju przestrzennego Świdnicy w: Świdnica poprzez wieki Muzeum Dawnego Kupiectwa Świdnica 1991 ISBN 83-85417-00-1 s. 25.
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 185
- ↑ a b c Cyprian Skała Świdnica i okolice Wyd. PLAN Jelenia Góra 2005 ISBN 83-60044-13-9 s. 20.