Batalion ON „Krosno”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
Krośnieński Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Krosno”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia batalionu[edytuj | edytuj kod]
Batalion został sformowany w maju 1939 w składzie Podkarpackiej Brygady ON. Jednostkę zorganizowano w oparciu o nowo utworzony 192 Obwód Przysposobienia Wojskowego, według etatu batalionu ON typu IV. Batalion stacjonował na terenie Okręgu Korpusu nr X: dowództwo i 1 kompania w Krośnie, 2 kompania w Dukli, a 3 kompania w Frysztaku.
Oddziałem gospodarczym dla Krośnieńskiego batalionu ON był 2 pułk Strzelców Podhalańskich w Sanoku.
Batalion pod względem taktycznym został podporządkowany dowódcy 3 Brygady Górskiej Strzelców i w jej składzie walczył w kampanii wrześniowej.
Organizacja i obsada personalna baonu[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo baonu
- dowódca batalionu – kpt. piech. Antoni Melnarowicz[a]
- adiutant – ppor. rez. mgr Mieczysław Kwiatkowski
- oficer gospodarczy – por. rez. Jan Maślanka
- lekarz – ppor. rez. lek. dr Herman Glaser
- szef batalionu – chor. Bronisław Appel
- dowódca plutonu przeciwpancernego (bez sprzętu) – dowódca st. sierż. Józef Zajdel
- dowódca plutonu zwiadu (bez rowerów) – dowódca por. rez. dr Edward Włodzimierz Oleksin
- 1 kompania ON „Krosno”
- dowódca kompanii – kpt. Aleksander Moreń
- dowódca I plutonu – por. rez. Julian Bronisław Müller
- dowódca II plutonu – por. rez. dr Witold Józef Fang
- dowódca III plutonu – ppor. rez. Józef Dynia
- dowódca plutonu karabinów maszynowych – st. sierż. Aleksy Tomczyk
- 2 kompania ON „Dukla”
- dowódca kompanii – kpt. st. sp. Ziemowit Piotr Dobrzański
- dowódca I plutonu – por. rez. Ludwik Górski, później ppor. rez. Jan Julian Pudło
- dowódca II plutonu – por. kontr. piech. Marian Adam Paczosa[b]
- dowódca I plutonu – ppor. rez. Władysław Kuziara
- dowódca plutonu karabinów maszynowych – NN
- 3 kompania ON „Frysztak”
- dowódca kompanii – por. rez. Władysław Parylak
- dowódca I plutonu – ppor. rez. Józef Ignacy Lesikowski
- dowódca II plutonu – ppor. rez. Piotr Wargocki
- dowódca I plutonu – por. rez. dr Władysław Józef Kozub
- dowódca plutonu karabinów maszynowych – ppor. rez. Benedykt Jan Przybyłek, po nim por. rez. Stanisław Wenklar
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Antoni Melnarowicz ur. 17 listopada 1898 w Kalinowie, w pow. samborskim. W marcu 1939 pełnił służbę w 30 pp w Warszawie na stanowisku dowódcy 2. kompanii strzeleckiej[1]. Zmarł 7 września 1952 w Bystrej, w woj. bielskim[2].
- ↑ Marian Adam Paczosa ur. 7 grudnia 1905 w Komborni, w rodzinie Jana[3]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 448. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4]. Poległ 19 lutego 1945 we wsi Otrzep jako porucznik 16 pp[3]. Został pochowany na cmentarzu wojennym w Drawsku Pomorskim[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 36, 584.
- ↑ Żołnierze Niepodległości : Melnarowicz Antoni Jerzy. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-12-15]..
- ↑ a b c Straty ↓.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 639.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Pindel: Obrona Narodowa 1937-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06301-X.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2021-12-15].