Bazylika Santa Maria del Popolo
41°54′41″N 12°28′35″E/41,911389 12,476389| bazylika mniejsza, kościół parafialny i tytularny | |||||||
| |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Wyznanie | |||||||
| Kościół | |||||||
| Parafia |
Santa Maria del Popolo | ||||||
| Bazylika mniejsza |
od niepamiętnych czasów | ||||||
| Wezwanie | |||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
1 stycznia | ||||||
| |||||||
Położenie na mapie Rzymu  | |||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||
Położenie na mapie Lacjum  | |||||||
| 41°54′41″N 12°28′35″E/41,911389 12,476389
| |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Bazylika Santa Maria del Popolo (wł. Basilica Santa Maria del Popolo, łac. Sanctae Mariae de Populo) – tytularna, rzymskokatolicka, bazylika mniejsza znajdująca się na północnym skraju Piazza del Popolo w Rzymie.
Obecnie kościół tytularny kardynała Stanisława Dziwisza.
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Kościół znajduje się w IV Rione Rzymu – Campo Marzio przy Piazza del Popolo[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
- 1099 – papież Paschalis II nakazuje zburzenie grobu cesarza Nerona, wyrzucenie jego szczątków do Tybru i wzniesienie na miejscu grobu kaplicy ku czci Matki Boskiej
- 1227 – na miejscu kapliczki powstaje kościół zbudowany na zlecenie papieża Grzegorza IX. Kościół wzniesiono z datków ludu rzymskiego, stąd być może wzięła się jego nazwa. Nazwę można również tłumaczyć tym, że kościół wznosi się niedaleko bramy del Popolo, którą wszystkie ludy wchodziły do Rzymu
- 1472-1477 – podczas pontyfikatu papieża Sykstusa IV kościół jako jedna z pierwszych rzymskich budowli zostaje przebudowany w stylu renesansowym. Autorem projektu przebudowy, za Giorgio Vasarim przez długi czas przypisywanego Baccio Pontellemu, w świetle współczesnych badań[2] jest Andrea Bregno
- 1489 – Pinturicchio kończy malowanie fresków w kaplicy rodu Rovere
- 1516 – zakończenie budowy kaplicy Chigich przez Rafaela
- 1534 – Sebastiano del Piombo wznosi ołtarz w kaplicy Chigich
- 1658 – kościół zostaje odnowiony według projektu Berniniego na zlecenie papieża Aleksandra VII
Kościół stał się parafialnym w XVI wieku, kiedy papież Pius IV stworzył parafię św. Andrzeja w kościele Sant’Andrea del Vignola, którą dołączył do zakonu augustianów na Piazza del Popolo, aby mnisi dbali o parafię. W 1587 roku kościół został podniesiony do godności kościoła tytularnego „Sanctae Mariae de Populo”.
Architektura i sztuka[edytuj | edytuj kod]
Kościół zbudowany w kształcie krzyża łacińskiego podzielono na trzy nawy.
W ołtarzu głównym znajduje się cudowny obraz Najświętszej Maryi Panny namalowany, jak głosi legenda, przez św. Łukasza. Na obrazie znajduje się napis „Tu honorificenta populi nostri”. Obraz pierwotnie znajdował się w Sancta Sanctorum, przeniesiony został przez papieża Grzegorza IX. Za ołtarzem znajduje się chór zakonny ozdobiony freskami Pinturicchiego.
_-_Dome.jpg)
Po prawej stronie od wejścia znajduje się kaplica Venuti, kaplica Cibo, uważana za jedną z najpiękniejszych kaplic w Rzymie, w ołtarzu znajduje się obraz Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej pędzla Carlo Maratta, kaplica Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej i kaplica – ołtarz św. Katarzyny, w krzyżownicy – ołtarz Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny według projektu Berniniego, kaplica św. Łucji oraz kaplica św. Tomasza z Villanueva.
_-_Cappella_Cybo.jpg)
Po lewej stronie od wejścia znajduje się kaplice: kaplica Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, kaplica św. Katarzyny, ołtarz w krzyżownicy z obrazem św. Rodziny, kaplica Pana Jezusa Ukrzyżowanego, kaplica Millini, kaplica Chigi.
.jpg)
.jpg)
Kardynałowie prezbiterzy[edytuj | edytuj kod]
Bazylika Santa Maria del Popolo jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctae Mariae de Populo)[3]. Tytuł ten został ustanowiony 13 kwietnia 1587 roku[3].
- Tolomeo Gallio (1587)
- Scipione Gonzaga (1588-1593)
- Ottavio Acquaviva d’Aragona (1593-1602)
- Francesco Mantica (1602-1614)
- Filippo Filonardi (1614-1622)
- Guido Bentivoglio (1622-1635)
- Lelio Biscia (1637-1638)
- Fabio Chigi (1651-1655)
- Giangiacomo Teodoro Trivulzio (1655-1656)
- Flavio Chigi starszy (1657-1686)
- Savio Millini (1686-1689)
- Francesco del Giudice (1690-1700)
- Andrea Santacroce (1700-1712)
- Agostino Cubani (1713-1730)
- Camillo Cibo (1731–1741)
- Francesco Ricci (1743-1755)
- Franz Konrad von Rodt (1758-1775)
- Giovanni Carlo Bandi (1775-1784)
- Giovanni Maria Rimialdini (1785-1787)
- Francesco Maria Pignatelli (1794-1800)
- Ferdinando Maria Saluzzo (1801-1804)
- vacat (1804-1817)
- Francesco Cesarei Leoni (1817–1830)
- Francisco Javier de Cienfuegos y Jovellanos (1831-1847)
- Jacques-Marie-Antoine-Célestin Dupont (1847-1859)
- Carlo Sacconi (1861-1870)
- vacat (1870-1874)
- Flavio Chigi (1874-1885)
- Alfonso Capecelatro di Castelpagano (1886-1912)
- José María Cos y Macho (1912-1919)
- Juan Soldevilla y Romero (1919-1923)
- George Mundelein (1924-1939)
- vacat (1939–1946)
- James Charles McGuigan (1946-1974)
- Hyacinthe Thiandoum (1976-2004)
- Stanisław Dziwisz (2006-)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Parrocchia santa Maria del Popolo w serwisie Diocesi di Roma. [dostęp 2018-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)]. (wł.).
- ↑ Ferruccio Lombardi: Roma. Chiese, conventi, chiostri. Progetto per un inventario 313-1925. Roma: Edilstampa, 1993.
- ↑ a b Bazylika Santa Maria del Popolo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-11-16] (ang.).