Bazylika San Lorenzo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bazylika San Lorenzo
Basilica di San Lorenzo
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Florencja

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

bazylika mniejsza

od

Wezwanie

św. Wawrzyńca

Położenie na mapie Florencji
Mapa konturowa Florencji, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika San Lorenzo”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Bazylika San Lorenzo”
Położenie na mapie Toskanii
Mapa konturowa Toskanii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bazylika San Lorenzo”
Ziemia43°46′29,97″N 11°15′13,17″E/43,774992 11,253658
Strona internetowa
Widok na kompleks klasztorny

Bazylika San Lorenzobazylika we Florencji budowana od roku 1419 do lat 80. XV wieku. Zaprojektował ją florencki architekt Filippo Brunelleschi. Bazylika powstała na miejscu świątyni z okresu romańskiego, założonej w 393[1] roku.

Bazylika jest trójnawowa, została założona na planie krzyża łacińskiego. Nawa główna przykryta jest drewnianym stropem kasetonowym, nawy boczne sklepione są żaglasto. Na skrzyżowaniu naw umiejscowiona jest kopuła bez bębna. Po lewej stronie do jednego z ramion krzyża przylega stara zakrystia (1) sklepiona charakterystycznym sklepieniem (kopuła podzielona na 16 korytek, poprzez żebrowanie). Drugą zakrystię przylegającą z prawej strony do nawy poprzecznej (transeptu), tzw. nową (2) projektował Michał Anioł. Oddzielenie poszczególnych naw następuje za pomocą dwóch rzędów korynckich kolumn, na których spoczywa belkowanie, a później archiwolty. Na osi bazyliki dobudowano ośmioboczną kaplicę książęcą Medyceuszy (3) (Cappella dei Principi) o bogatym wystroju Pietra dura. Kopuła tej kaplicy dominuje nad bryłą bazyliki. Po lewej stronie znajduje się też biblioteka (6) oraz dwa dziedzińce arkadowe (4 i 5). Fasada frontowa jest surowa, pozbawiona okien, z trzema portalami wejściowymi. Zachował się drewniany model niezrealizowanej fasady bazyliki projektu Michała Anioła. Artysta zerwał podpisany już kontrakt na budowę fasady, bo władze Florencji nie zgodziły się na użycie marmuru z Carrary.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tim Jepson: Przewodnik National Geographic - Włochy. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& Co. Spółka Komandytowa, 2002, s. 224. ISBN 83-88132-80-6.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Literatura[edytuj | edytuj kod]