Bearded collie
 Bearded Collie | |
| Inne nazwy |
Beardie, Highland Collie, Hairy Mou ed Collie, Mountain Collie |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Wielka Brytania[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
53–56 cm (pies), |
| Masa |
20–25 kg[1] |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa I, Sekcja 1, |
| AKC |
Herding |
| ANKC |
Grupa 5 (Working Dogs) |
| CKC |
Grupa 7 – Herding |
| KC(UK) |
Pastoral |
| NZKC |
Working |
| UKC |
Grupa 6 – Herding Dog |
| Wzorce rasy | |
Bearded Collie – rasa psów należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy[3].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa ta pochodzi ze Szkocji, gdzie była wykorzystywana do stróżowania i zaganiania stad owiec. Znana jest legenda o pochodzeniu tej rasy od polskiego owczarka nizinnego, według której polskie owczarki nizinne zostały porzucone na brzegach Szkocji i skrzyżowały się z miejscowymi owczarkami.[4] Wariant tej legendy mówi, że Kazimierz Grabski, polski kupiec, w roku 1514 wymienił ziarno za owce w Szkocji i przywiózł tam sześć polskich owczarków nizinnych, żeby służyły jako psy pasterskie. Szkocki pasterz był pod takim wrażeniem zdolności pasterskich tych psów, że wymienił na nie kilka swoich owiec.[5] Połączenie polskich i szkockich owczarków dało rasę bearded collie. Znane są też poglądy, że rasa pochodzi od psów węgierskich[2].
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Umaszczenie rozmaite (płowe, łupkowe, brunatne, piaskowe, błękitne, szare i brązowe), niedopuszczalna jest jedynie przewaga koloru białego. Podszerstek gęsty i wełnisty, szata zewnętrzna prosta, twarda, długa i szorstka.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Psy tej rasy są bardzo inteligentne, wesołe, oddane właścicielowi i nieagresywne. Ze względu na ruchliwość psy tej rasy nadają się do uprawiania różnych dyscyplin sportowych takich jak agility czy flyball. Są wrażliwe na hałas oraz dość szczekliwe, źle znoszą samotność. Ze względu na swoją łagodną naturę bearded collie jest idealnym psem dla tych, którzy mają małe doświadczenie w wychowywaniu psa. Łatwo się przystosowuje, dzięki czemu będzie się dobrze czuł zarówno w mieście, jak i na wsi.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
- Pies pasterski – sprawdza się jako opiekun stad.
- Pies policyjny – pomaga przy wykrywaniu narkotyków.
- Pies ratownik – w brygadach ratowniczych, poszukujących ofiar pod gruzami (np. po trzęsieniach ziemi), chwali się jego sprawność fizyczną i inteligencję.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Sierść szczotkuje się raz na dwa – trzy tygodnie, by uniknąć skołtunienia. Należy unikać bardzo częstego szczotkowania, by nie osłabiać włosa. Trzeba również usuwać nadmiar włosów między poduszkami palców i utrzymywać w czystości wnętrze ucha. Rasa ta jest mało podatna na choroby i niewybredna. Najbardziej typowe dla rasy schorzenia to choroba Addisona[6], dysplazja stawu biodrowego i defekty oczu[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 38.
- ↑ a b David Taylor: Księga psów. s. 142–143.
- ↑ Systematyka ras FCI [online], Związek Kynologiczny w Polsce [dostęp 2017-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-02].
- ↑ FCI Breed Standard
- ↑ "NZKC - Breed Standard - Bearded Collie"
- ↑ Alderton D., Wybierz psa dla siebie, s. 23.
- ↑ Redaktor wydania oryginalnego: Paul McGreevy], Pies: poradnik dla miłośników, s. 430.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alderton D., Wybierz psa dla siebie, P. Kozłowski (tłum.), Warszawa: Muza SA, 2011, ISBN 978-83-7495-982-7,
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 163. ISBN 83-7073-122-8.
- [Redaktor wydania oryginalnego: Paul McGreevy]: Pies: poradnik dla miłośników. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2006. ISBN 83-7319-904-7.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.