Beatrice Lorenzin

Beatrice Lorenzin
Data i miejsce urodzenia	14 października 1971 ; Rzym
	Minister zdrowia Włoch
Okres	od 28 kwietnia 2013; do 1 czerwca 2018
Przynależność polityczna	Alternativa Popolare
Poprzednik	Renato Balduzzi
Następca	Giulia Grillo
	Multimedia w Wikimedia Commons

Beatrice Lorenzin (ur. 14 października 1971 w Rzymie^[1]) – włoska polityk, działaczka partyjna, młodzieżowa i samorządowa, parlamentarzystka, od 2013 do 2018 minister zdrowia w rządach Enrica Letty, Mattea Renziego oraz Paola Gentiloniego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła liceum klasyczne^[1]. Od połowy lat 90. była etatową działaczką organizacji młodzieżowej Forza Italia, w 1999 została koordynatorem regionalnym w Lacjum. Uzyskiwała mandat radnej XIII dzielnicy (1997) i radnej Rzymu (2001). W latach 2004–2006 kierowała gabinetem politycznym wiceministra Paola Bonaiutiego. Następnie do 2008 pełniła funkcję koordynatora krajowego organizacji politycznej Forza Italia – Giovani per la Libertà^[2].

W 2008 została wybrana w skład Izby Deputowanych XVI kadencji. Reelekcję na XVII kadencję uzyskała w 2013^[1].

27 kwietnia 2013 kandydat na premiera Enrico Letta ogłosił jej nominację na urząd ministra zdrowia^[3], który objęła następnego dnia. 15 listopada 2013 przeszła do Nowej Centroprawicy, którą powołał wicepremier Angelino Alfano. Dotychczasową funkcję ministra utrzymała również w powołanym 22 lutego 2014 gabinecie Mattea Renziego^[4] oraz w utworzonym 12 grudnia 2016 rządzie Paola Gentiloniego^[5].

W 2017 została członkinią powstałej na bazie Nowej Centroprawicy partii Alternativa Popolare. Stanęła na czele jej skrzydła opowiadającego się za współpracą wyborczą z centrolewicą^[6], a także na czele centrowej koalicji Civica Popolare współpracującej z PD. W wyborach w 2018 utrzymała mandat posłanki na XVIII kadencję, wygrywając w okręgu większościowym^[7]. 1 czerwca tegoż roku zakończyła pełnienie funkcji rządowej. W 2019 dołączyła do Partii Demokratycznej^[8]. W 2022 została wybrana w skład Senatu XIX kadencji^[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Beatrice Lorenzin na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
↑ Beatrice Lorenzin ministro della salute. giornalettismo.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
↑ Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri. ilsole24ore.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
↑ Alternativa Popolare, il partito si scioglie: „È una separazione consensuale”. Per ora i gruppi parlamentari restano uniti. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-14]. (wł.).
↑ Lorenzin vince nel Collegio di Modena e viene eletta alla Camera. quotidianosanita.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
↑ „Entro nel Pd” l'annuncio di Lorenzin. adnkronos.com, 19 września 2019. [dostęp 2020-01-07]. (wł.).
↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).

[camera-1] Beatrice Lorenzin na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).

[2] Beatrice Lorenzin ministro della salute. giornalettismo.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).

[ilsole-3] Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri. ilsole24ore.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).

[4] Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).

[5] Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).

[6] Alternativa Popolare, il partito si scioglie: „È una separazione consensuale”. Per ora i gruppi parlamentari restano uniti. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-14]. (wł.).

[7] Lorenzin vince nel Collegio di Modena e viene eletta alla Camera. quotidianosanita.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).

[8] „Entro nel Pd” l'annuncio di Lorenzin. adnkronos.com, 19 września 2019. [dostęp 2020-01-07]. (wł.).

[9] Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]