Bella Dawidowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bella Dawidowicz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1928
Baku

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Wydawnictwo

m.in. Philips i Orfeo

Multimedia w Wikimedia Commons

Bella Michajłowna Dawidowicz, ros. Белла Михайловна Давидович, ang. Bella Davidovich (ur. 16 lipca 1928 w Baku) – urodzona w ZSRR rosyjska pianistka pochodzenia żydowskiego, obecnie obywatelka amerykańska; laureatka I nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w 1949 (ex aequo z Haliną Czerny-Stefańską). Była żoną skrzypka Juliana Sitkowieckiego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Baku w Azerbejdżanie w rodzinie muzyków. Na fortepianie zaczęła grać w wieku sześciu lat, a w 1937 zadebiutowała koncertem z orkiestrą. Edukację muzyczną rozpoczęła w szkole muzycznej przy Konserwatorium Azerbejdżańskim. W 1939 przeniosła się do Moskwy, gdzie kontynuowała naukę w Centralnej Szkole Muzycznej. W latach 1947–1951 studiowała w Konserwatorium Moskiewskim, gdzie jej nauczycielami byli Konstantin Igumnow i Jakow Flier[2][3].

Kariera pianistyczna[edytuj | edytuj kod]

W 1949 reprezentowała ZSRR na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Zdobyła tam I nagrodę (ex aequo z Haliną Czerny-Stefańską) i wyróżnienie Towarzystwa im. Fryderyka Chopina (srebrną maskę Chopina)[4].

Zwycięstwo w konkursie było początkiem jej kariery w ZSRR i krajach Europy Wschodniej[3]. Wiele razy występowała w Polsce (w 1958, 1965, 1975 i 1995), m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju[1]. Przez wiele lat była solistką w orkiestrze Filharmonii Leningradzkiej[5] i profesorem w Konserwatorium Moskiewskim[6].

W 1978 wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, a w 1984 otrzymała amerykańskie obywatelstwo. Od 1982 prowadziła zajęcia w Juilliard School w Nowym Jorku[6]. W czasach pierestrojki powróciła do ZSRR i w 1988 dała pierwszy koncert w Moskwie od ponad 10 lat[7].

Była jurorem wielu konkursów muzycznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1995, 2010), Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli, a także konkursów w Maryland i Vevey[8].

Repertuar i dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Dysponuje bogatym repertuarem, w którym znajdują się utwory m.in. Wolfganga Amadeusa Mozarta, Roberta Schumanna, Josepha Haydna, Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina, Johannesa Brahmsa, Siergieja Rachmaninowa, Franza Schuberta, Edvarda Griega i Maurice'a Ravela[7]. Nagrała wiele płyt, m.in. dla wytwórni Philips i Orfeo[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 151.
  2. ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 149.
  3. ↑ a b Robert Adelson: Bella Davidovich – Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-13]. (ang.).
  4. ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 59.
  5. ↑ Bella Davidovich. naxos.com. [dostęp 2016-04-13]. (ang.).
  6. ↑ a b Famous People: Then and Now – interview with Bella Davidovich. azer.com. [dostęp 2016-04-13]. (ang.).
  7. ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 152.
  8. ↑ Stanisław Dybowski: Bella Davidovich. chopin.nifc.pl. [dostęp 2016-04-13]. (pol.).
  9. ↑ Bella Davidovich – Discography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 149–152. ISBN 83-910515-1-X.
  • Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie
I (1927)
II (1932)
III (1937)
IV (1949)
V (1955)
VI (1960)
VII (1965)
VIII (1970)
IX (1975)
X (1980)
XI (1985)
XII (1990)
XIII (1995)
XIV (2000)
XV (2005)
XVI (2010)
XVII (2015)
XVIII (2021)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bella_Dawidowicz&oldid=69938597”