Benitoit

Benitoit
	; Kryształy benitoitu na łupku glaukofanowym z natrolitem
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	BaTi[Si3O9]
Twardość w skali Mohsa	6 - 6,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	niewyraźna, według <1011>
Pokrój kryształu	tabliczkowy, bipiramidalny
Układ krystalograficzny	heksagonalny
Gęstość minerału	3,64 – 3,68 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	szafirowa, niebieska do białej, bezbarwny, niekiedy różowy.
Rysa	biała
Połysk	szklisty
Współczynnik załamania	nω = 1.756 - 1.757 nε = 1.802 - 1.804
Inne	silny dichroizm, obserwowane barwy: bezbarwny do różnych odcieni niebieskiego
	Dodatkowe dane
Szczególne własności	intensywna luminescencja w kolorze niebieskim
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Benitoit – minerał z grupy krzemianów pierścieniowych. Należy do grupy minerałów wyjątkowo rzadkich.

Nazwa związana z miejscem występowania – okręg San Benito w Kalifornii, USA.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Najczęściej występuje w żyłach natrolitu, w łupkach glaukofanowych, w serpentynitach. Współwystępuje z albitem. Spotyka się go w piaskach. Możliwość pomylenia z: kordierytem, szafirem, spinelem, tanzanitem, turmalinem.

Miejsca występowania: USA – San Benito w Kalifornii, Teksas, Belgia – w utworach aluwialnych, Nowa Zelandia.

ma znaczenie naukowe,
bardzo rzadki, wyjątkowo ceniony i atrakcyjny kamień kolekcjonerski^{[potrzebny przypis]},
benitoit jest bardzo rzadkim, cenionym w jubilerstwie kamieniem ozdobnym (osobliwość jubilerska, szczególnie okazy fioletowe i różowe).
Największy oszlifowany okaz benitoitu (masa 7,83 ct) znajduje się w zbiorach Smithsonian Institution w Waszyngtonie.

J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG "Spirifer" Warszawa 2005
A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
C. Hall: Szlachetne i ozdobne kamienie, Elipsa 1993
W. Schumann: Kamienie szlachetne i ozdobne, Alma-Press 2004