Bezrobocie klasyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bezrobocie klasyczne – rodzaj bezrobocia pojawiający się wtedy, kiedy płaca jest utrzymywana powyżej poziomu, przy którym krzywe podaży pracy i popytu na pracę się przecinają[1].

Wynika więc z niedostatecznie elastycznego mechanizmu cenowego rynku pracy lub ze sztucznego utrzymywania płacy powyżej poziomu równowagi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. bezrobocie klasyczne, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-08-17].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • David Begg: Makroekonomia. Warszawa: PWE, 1996
  • Paul A. Samuelson: Ekonomia T.2