Biała (powiat kłobucki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biała
wieś
Ilustracja
Fragment wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

kłobucki

Gmina

Kłobuck

Liczba ludności (2022)

1521[2]

Strefa numeracyjna

34

Kod pocztowy

42-125[3]

Tablice rejestracyjne

SKL

SIMC

0999742

Położenie na mapie gminy Kłobuck
Mapa konturowa gminy Kłobuck, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Biała”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Biała”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Biała”
Położenie na mapie powiatu kłobuckiego
Mapa konturowa powiatu kłobuckiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Biała”
Ziemia50°52′35″N 19°03′12″E/50,876389 19,053333[1]
Schematyczny plan wioski Biała

Białawieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Kłobuck. Wieś jest siedzibą sołectwa Biała.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Biała[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0133770 Biała Dolna część wsi
0133793 Biała Górna część wsi
0133801 Dwór część wsi
0133818 Rogatka część wsi
0133824 Stawki część wsi
0133787 Towarzystwo część wsi
0133830 Zagórniki część wsi

.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Biała jest miejscowością położoną na Wyżynie Wieluńskiej, nad rzeką Białką, niewielkim dopływem Czarnej Okszy.

Kiedyś na terenie Białej istniały dwie miejscowości:

  • Biała Górna – stała na wzniesieniu. Dawniej nazywana Białą Wielką.
  • Biała Dolna – stała na zboczu wzniesienia. Dawniej nazywana Białą Małą.

Aktualnie, Biała Górna i Biała Dolna są według TERYT częściami Białej. Pozostałymi częściami są: Biała Zagórska (Na drodze między Białą a Lgotą), Dwór (ul. Parkowa), Towarzystwo (ul. Nadrzeczna) i Rogatka (skrzyżowanie ulic: Częstochowskiej, Jasnogórskiej,Słonecznej i Nadrzecznej; centrum miejscowości).

Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]

Roślinność jest taka sama, jak w innych miejscowościach klimatu umiarkowanego. Oprócz samotnych drzew między domami, można znaleźć także 2 duże lasy:

  • Około 2 kilometry na południowy wschód od centrum. Las mniejszy.
  • Na odcinku Biała-Częstochowa przy dwóch ulicach: Częstochowskiej (w Częstochowie Sejmowej) oraz Jasnogórskiej (w Częstochowie Ikara).

Spośród zwierząt hodowlanych oraz domowych najwięcej jest krów, psów oraz kotów. Spotykane zwierzęta dzikie to zające, sarny oraz kuropatwy, o wiele rzadziej lisy oraz sowy.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Byala Minor oraz Byala Maior wymienia w latach (1470–1480) Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[6]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na terenie miejscowości znaleziono ślady pobytu gromad ludzkich, datowane na paleolit. Pierwsze oficjalne zapiski o miejscowości pojawiły się w kronice Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego napisanego przez Jana Długosza.

  • 1407 – biskup Krakowski Piotr Wysz zakłada parafię pw. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Białej
  • 1470–1480 – Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis wymienia dwie miejscowości Byala Minor obecnie Biała Dolna należącą do Benedykta Wierusza oraz Byala Maior obecnie Biała Górna należącą do Trepki herbu Topór.
  • 1715 – z inicjatywy miejscowego proboszcza ks. Adama Kobyłkiewicza zbudowano modrzewiowy kościół z dzwonnicą
  • 1899 – zbudowano pierwszą szkołę w Białej
  • 1914 – wybuch I wojny światowej wstrzymał działalność szkoły na 2 lata
  • 1939 – Biała znajduje się w granicach III Rzeszy i zostaje włączona do powiatu Blachownia
  • 1940 – po wywiezieniu nauczycieli do Niemiec na przymusowe roboty, szkoła przestaje istnieć
  • 1942 – w budynku szkolnym założono szkołę dla kolonistów niemieckich, która funkcjonowała do końca 1944
  • 1945 – powtórne otwarcie szkoły w Białej
  • 1962 – pożar spalił kościół. Dzwonnica przetrwała do dzisiaj
Dzwonnica przetrwała do dziś
  • 1967 – pod kierownictwem ks. Kazimierza Puczyńskiego rozpoczęto budowę murowanego kościoła
  • 1968 – zakończono budowę kościoła. Budynek został poświęcony przez ks. biskupa dr Stefana Barełę
  • 1986 – wykończono dokumentację nowej szkoły i przedszkola w Białej
  • 1989 – rozpoczęto 6-letnią budowę szkoły w Białej
  • 1992 – funkcję dyrektora szkoły objęła mgr Lidia Kruczyńska[7]
  • 2007 – parafia w Białej obchodzi 600-lecie istnienia. Papież Benedykt XVI przysyła list gratulacyjny z okazji jubileuszu
  • 2011 – jedna z dwóch ulic wychodzących od placu przy kościele do ul. Częstochowskiej została nazwana Ul. Błogosławionego Jana Pawła II[8]

Legenda o św. Stanisławie[edytuj | edytuj kod]

Biskup Stanisław ze Szczepanowa przybył niegdyś do zamku należącego do nieznanego z imienia księcia Kopca na ucztę. W nocy książę po długiej uczcie był pod wpływem alkoholu i rozkazał Stanisławowi napić się wina. Nie wypadało jednak biskupowi pić wina, więc Stanisław odmówił, za co książę próbował go aresztować. Biskup uciekł wtedy z zamku na tereny Białej i przenocował w zbudowanym przez jednego z ministrantów szałasie. Kilkaset lat po męczeńskiej śmierci Stanisława z rąk Bolesława Szczodrego, w miejscu snu biskupa został postawiony kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem Św. Stanisława Biskupa i Męczennika.

Parafia Kościoła rzymskokatolickiego[edytuj | edytuj kod]

Parafię w Białej erygował biskup Piotr Wysz Radoliński 10 maja 1407 roku, wyłączając jej teren z parafii kłobuckiej. Obecny, trzeci kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława BM wybudowano w latach 1966–68. Poświęcił go rytem zwykłym ks. biskup dr Stefan Bareła 13 października 1968 roku, a uroczystym, 14 września 2007 roku, ks. arcybiskup Stanisław Nowak.

Transport[edytuj | edytuj kod]

Przez Białą przebiega droga wojewódzka nr 491, która łączy Częstochowę od południowego wschodu z Kamykiem od północnego zachodu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 173121
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 23 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. Senioris Canonici Cracoviensis. W: Jaonnis Długosz: Liber beneficiorum. T. II. Kraków: Aleksander Narcyz Przezdziecki, 1864, s. 212.
  7. „Gazeta Częstochowska”. 6 (439), 2000. (pol.). 
  8. Kronika Kościelna parafii w Białej