Białogłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białogłowski
Ilustracja
Herb Białogłowski
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Weiskopf

Białogłowski (Weiskopf) – polski herb szlachecki z indygenatu.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym[1] trzy głowy trupie srebrne (1 nad 2).

W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Historia herbu[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Inflant, indygenat z roku 1600.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Białogłowski, Białokoss, Białokoz, Weiskopf.

Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tak u Gajla, za Ostrowskim i Niesieckim, oraz u Orgelbranda za Ostrowskim, Stanisław Teodor Chrząński: Tablice odmian herbowych. Warszawa: Juliusz Karol Ostrowski, 1909., tabl. XVII podaje pole błękitne

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]