Biały Murzyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biały Murzyn
Ilustracja
Jerzy Pichelski, odtwórca głównej roli, Antoniego Sikorskiego
Gatunek

melodramat

Rok produkcji

1939

Data premiery

18 marca 1939

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

85 min

Reżyseria

Leonard Buczkowski

Scenariusz

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Główne role

Jerzy Pichelski
Tamara Wiszniewska
Barbara Orwid

Muzyka

Tadeusz Górzyński

Zdjęcia

Jakub Joniłowicz

Scenografia

Jacek Weinreich

Produkcja

P. W. F.

Dystrybucja

Polonia-Film

Biały Murzyn – polski melodramat z 1939 roku, na podstawie pozytywistycznej powieści o awansie społecznym Michała Bałuckiego z 1875 roku, pod tym samym tytułem[1].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Antoni Sikorski, student medycyny, przyjeżdża na wakacje do ojcowskiej chłopskiej chaty. W lesie przypadkiem ratuje hrabiankę Jadwigę Lipską, która zraniła się w nogę. Kobieta nie okazuje żadnej wdzięczności, traktuje go arogancko i z wyższością, mimo to Antoni jest urzeczony jej urodą i zakochuje się w dziedziczce. Kiedy dowiaduje się, że jest zaręczona z Zygmuntem Karskim popada w apatię. Jadwiga jest zakochana z wzajemnością w narzeczonym, dlatego, gdy Zygmunt umiera w wyniku ran odniesionych w wypadku samochodowym, próbuje się zabić. Po raz kolejny Antoni ratuje ją w ostatnie chwili.

Aby bronić honoru rodziny hrabia Lipski postanawia wydać córkę za Antoniego, a po przyjściu na świat dziecka opłacić rozwód. Początkowo Antoni odmawia, jednak gdy Jadwiga próbuje popełnić samobójstwo godzi się na małżeństwo. Kobieta traktuje go z pogardą i próbuje upokorzyć, dlatego po ślubie nie tylko nie godzi się na przyjęcie pieniędzy od hrabiego za wyświadczenie przysługi rodzinie Lipskich, ale też oświadcza, że zrobił to z bezinteresownej miłości do Jadwigi i zapowiada, że nie zgodzi się na rozwód, dopóki hrabianka nie zrozumie, jak bardzo go skrzywdziła.

Antoni wyjeżdża, uzyskuje dyplom doktora, poświęca się karierze naukowej i badaniom mającym na celu leczyć sparaliżowane dzieci. Robi to wszystko mając nadzieję, że kiedyś uda mu się zdobyć serce żony. Ciężko pracuje i osiąga kolejne sukcesy. W jego pracy wspiera go zakochana w nim asystentka Janka. O jego względy zabiega także Ludwika, żona profesora Sewickiego. Zaślepiona kobieta narzuca się Antoniemu i gdy profesor zastaje ich w dwuznacznej sytuacji wybucha skandal, w wyniku którego młody doktor traci posadę. Janka podsłuchuje rozmowę Ludwiki z Antonim i dowiaduje się, że Sikorski kocha tylko żonę. Spotyka się z żoną profesora i nakłania ją aby wyznała prawdę mężowi. Profesor przebacza żonie i pragnie przyjąć z powrotem do pracy cennego naukowca, którego darzy szacunkiem i przyjaźnią. Urażony Antoni odmawia i tygodniami nie rusza się z mieszkania. Dopiera Jance udaje się dotrzeć do niego i wyrwać z marazmu przekonując jak bardzo jego praca potrzebna jest chorym dzieciom. Sikorski godzi się objąć posadę lekarza w szpitalu uzdrowiskowym pod warunkiem, że Janka zostanie jego asystentką.

W wieczór sylwestrowy do jego szpitala trafia sparaliżowane dziecko w stanie krytycznym. Okazuje się, że to synek Jadwigi. Tylko dzięki doświadczeniu i eksperymentalnym badaniom Antoniego udaje się uratować chłopca. Jadwiga w końcu dostrzega jak bardzo była niesprawiedliwa dla męża i prosi o przebaczenie. Tym razem to ona nie chce rozwodu, pragnąc rozpocząć z nim wspólne życie. Janka nie chcąc stawać na drodze do szczęścia człowieka, którego kocha czystą i bezinteresowną miłością wyjeżdża.

Główne role[edytuj | edytuj kod]

Barbara Orwid

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biały murzyn. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2018-03-15].