Bieliźniarka (mebel)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bieliźniarka w szafie ubraniowej

Bieliźniarka – samodzielny mebel lub część szafy z półkami i szufladkami, z przeznaczeniem do przechowywania bielizny – osobistej, pościelowej i stołowej. Pojawiła się w XVIII wieku[1].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Izydor Grzeluk: Słownik terminologiczny mebli. Warszawa: Ośrodek Dokumentacji Zabytków, 1998, s. 118.