Bielikowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Bielikowicz
Herb Bielikowicz

Bielikowicz (Bielikoicz[1]) – polski herb szlachecki.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym trzy srebrne haki pionowo ustawione (u Niesieckiego zwane wędami bądź jelcami, dwa skrajne połączone ze sobą belką lewo-ukośną. Nad tarczą korona szlachecka bez klejnotu.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Jeden ze starszych herbów ruskich[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Białuski, Bielakowicz, Bielikowicz[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Podajemy nazwę oboczną za: Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 22., chociaż wydaje się pomyłką Ostrowskiego
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 22.
  3. Herby szlacheckie Herb Bielikowicz i herbowni. (pol.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]