Bielino (jurydyka)

Bielino – jurydyka założona w 1757 roku przez marszałka wielkiego koronnego Franciszka Bielińskiego, od którego nazwiska przyjęła nazwę. Współcześnie tereny Bielina znajdują się w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.

Opis

Jurydyka obejmowała dwa pasy terenu odległe od siebie o około 1 km:

• północny − rejon dzisiejszego placu Jana Henryka Dąbrowskiego, tu znajdował się ratusz przy dzisiejszej ulicy Zielnej 25 (hip 1414) − w tym czasie ul. Zielona, założona 1757,
• południowy − włóka gruntu wzdłuż dzisiejszej ulicy Wilczej, założona 1766.

Bieliński nadał jurydyce plan szachownicy, co pozwoliło mu na utworzenie regularnych działek budowlanych. Osią była szeroka na 26 metrów ulica, która otrzymała nazwę Bielińskiej i biegła od Królewskiej do Siennej, zwężając się przy Królewskiej, ponieważ po jednej stronie stała karczma „Otwock”, a po drugiej pałac należący do biskupa płockiego Antoniego Dembowskiego.

Przecznice Próżna, Świętokrzyska i Sienna są dawnymi drogami narolnymi. Gdy w 1766 roku Bieliński rozparcelował ostatnią należąca do niego włókę i wytyczył ulicę Wilczą, Bielińska została przedłużona do granicy ról miejskich, czyli do Wilczej. Przecznice w południowej części Bielińskiej znajdowały się mniej więcej co 100 metrów, były śladami dawnych miedz. Wyjątek stanowiła ulica Wilcza, która biegła 150 metrów za Hożą. Spowodowane było to tym, że Wilcza nie szła miedzą a środkiem dawnej roli. W 1770 roku ulica Bielińska otrzymała nazwę Marszałkowskiej.

Zobacz też

• Jurydyki Warszawy

Bibliografia

• Encyklopedia Warszawy, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1994