Bienicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bienicki – polski herb szlachecki, odmiana herbu Siekierz.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym strzała srebrna u dołu pod kątem prostym rozdarta, oba końce ku sobie do góry jeszcze złamane, koniec prawy trzy razy, a lewy dwa razy.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nieznane początki herbu.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Bienicki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 23.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]