Bierkowice (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bierkowice
wieś
Ilustracja
Dwór w Bierkowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Kłodzko

Wysokość

280-468 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

506[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-315[3]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0852750

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kłodzko, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Bierkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Bierkowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Bierkowice”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bierkowice”
Ziemia50°28′37″N 16°36′17″E/50,476944 16,604722[1]
Strona internetowa
Dwór w Bierkowicach
Dwór w Bierkowicach
Tablica informacyjna wsi
Grupa Ukrzyżowania w Bierkowicach

Bierkowice (niem. Birgwitz) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Położenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Bierkowice leżą na granicy Kotliny Kłodzkiej i Gór Bardzkich, w Sudetach, w południowo-zachodniej Polsce. Od Kłodzka, stolicy gminy i powiatu oddalone są o ok. 5 km na północny zachód. Na zachodzie graniczy z Gorzuchowem, na północy ze Święckiem i Łączną, na południu z Korytowem i Ruszowicami, a na wschodzie z Gołogłowami[4].

Struktura powierzchni (2008)[5]
Rodzaj Powierzchnia (ha) %
użytki rolne 260 68,8%
tereny zamieszkane 53 14,0%
lasy 65 17,2%
Powierzchnia wsi (Σ) 378 100%

Według danych z 2008 r. wieś zajmowała obszar 3,78 km², co stanowiło 1,5% powierzchni gminy Kłodzko[6].

Warunki naturalne[edytuj | edytuj kod]

Bierkowice leżą nad Ścinawką i jej lewym dopływem, a jej zabudowania podchodzą płytką doliną na zachodnie zbocze Kopca w Garbie Golińca, który jest najwyższym wzniesieniem na terenie wsi (468 m n.p.m.). otoczenie wsi stanowią użytki rolne, jednak zbocza wzgórz w Garbie Golińca porastają sztuczne świerczyny z domieszką sosny i modrzewia[7].

Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]

Okoliczne wzniesienia zbudowane zostały ze zlepieńców i metadiabazów, a te położone na południu z gnejsów. Można w nich spotkać m.in. epidoty i zoisty[8].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Ludność Bierkowic na przestrzeni stuleci kształtowała się w następujący sposób[9]:

Ze względu na korzystne położenie oraz dogodne połączenia komunikacyjne wieś nie wyludniła się i od wielu lat posiada ustabilizowana sytuację ludnościową z wyraźną tendencją wzrostową[10].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Daty wzmianek
o miejscowości i
jej oficjalne
nazwy według źródeł[11]
1351 Birkowicz
1353 Birkowic
1360 Bircuwicz
1362 Bircowicz
Byrkewicz
1368 Birckwicz
1369 Pirkewitz
1376 Birkewicz
1388 Birkowitz
1393 Birckwitz
1495 Birckwicz
1499 Birgwicz
Bürkwitz
1555 Bürgwitz
1558 Pirwiz
1631 Birgwiz
Birckwitz
1667 Birkwitz
1743 Bürkwitz
1864 Birgwitz
1945 Bierkowice

Etymologia nazwy wsi[edytuj | edytuj kod]

Bierkowice należą do najstarszych wsi na terenie Kotliny Kłodzkiej. Ich powstanie łączy się z osobą Hinka z Dubu, zwanego Birką (Berka), który miał założyć w tym miejscu wieś ok. 1316 r., która otrzymała nazwę od swojego założyciela[12].

Początki wsi w średniowieczu[edytuj | edytuj kod]

Wieś na pewno istniała w połowie XIV w. i wówczas 5 łanów dzierżawił niejaki Ebihardt von Maltowicz (Maltwitz). Zastawił je w 1353 r. Weiczinowi von Knoblauchsdorf, a w 1360 r. doszło do kolejnej transakcji z braćmi Czeschawami, jednak w rękach Maltwitzów wieś pozostawała dość długo. Przedstawiciele tej rodziny bardzo często przewijali się w dokumentach przy okazji określania wymiaru czynszu. Bierkowice były wsią czysto słowiańską, o czym m.in. świadczą liczne wpisy nazwisk miejscowych wolnych chłopów i ławników w księgach miejskich Kłodzka z XIV-XVI w.[13]

W 1327 r. joannici z Kłodzka nabyli we wsi kilka łanów, a w 1393 r. Niclas Weis von Knoblauchsdorf darował komandorowi i kłodzkiemu konwiktowi 3 łany i 4 pręty gruntów w Bierkowicach. W osadzie od dawna działał młyn wodny, który został poświadczony w dokumentach już w 1416 r. Na początku XV w. wieś została przeniesiona na prawo niemieckie, wyznaczono tu wtedy łany leśne. Od 1443 r. Bierkowice należały do Haugitzów, ale mieszkali tu tylko kolejni dzierżawcy, ponieważ właściciele rezydowali w sąsiednich Piszkowicach. Dzierżawcami byli nadal von Maltwizowie. Istniało tu wolne sędziostwo. W 1483 r. w związku z dzierżawą Bierkowic wymienieni zostali Wenzel Smol i Michel Polog. W 1494 r. sędziostwo posiadał Hannus Stercz, a rok później Wenzel Smol. Sędziostwo obejmowało wówczas 2 łany gruntów. W tym samym roku właścicielem Bierkowic był Hans Haugwitz. Wiadomo też, że w 1499 r. czynsz z gruntów klasztornych wynosił 4 marki[10].

Bierkowice w XVI-XVIII w.[edytuj | edytuj kod]

W okresie wojen husyckich wieś znacznie ucierpiała co wpłynęło na jej dalszy rozwój w kolejnym stuleciu. Pomimo że należała do najstarszych i większych w okolicy Kłodzka, nigdy nie powstał tu kościół, a parafia znajdowała się zawsze w pobliskich Piszkowicach. W 1631 r. dzierżawcą wsi był Christoff Polacke, a we wsi było 11 gospodarzy, z których aż 8 płaciło podatki kościelne[10].

W XVIII w. we wsi istniał dwór, który znajdował się w dolnej części wsi nad rzeką, od strony młyna. W 1765 r. właścicielem Bierkowic był radca handlowy Genedl, jeden z większych wówczas posiadaczy ziemskich na ziemi kłodzkiej. Mieszkało w niej wówczas 9 kmieci oraz 17 zagrodników, w tym 3 rzemieślników. Po von Haugwitzach wieś przeszła w posiadanie hr. von Hartiga, ale w 1782 r. jej właścicielem był ponownie hr. Anton von Haugwitz. Wieś liczył 50 domów, w tym 2 folwarki i młyn wodny. Mieszkało w niej nadal 9 kmieci, ale już 38 zagrodników i chałupników, w tym 5 rzemieślników. Wiek XVIII oznaczał dla Bierkowic ich stopniowy rozwój. Była to typowa wieś rolnicza ze słabo reprezentowanym rzemiosłem. Świadczy to także o dobrych warunkach naturalnych jakie tu panowały[10].

Bierkowice w XIX w. i w 1 połowie XX w.[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej ćwierci XIX w. dwór należał do rodziny von Zastrow. W 1840 r. właścicielką wsi była z kolei hr. Charlotta von Zedlitz-Neukirch. Wieś obejmowała 568 morgów. Wieś leżała przy ruchliwym trakcie, znajdowała się tu stacja omnibusowa. W 1879 r. przez Bierkowice przeprowadzoną linię kolejową z Kłodzka do Nowej Rudy i dalej do Wałbrzycha. Wówczas też powstał tutaj przystanek kolejowy[10].

Na początku XX w. w Bierkowicach działała grupa Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego (GGV), ale sama wioska nie posiadała jakiegoś szczególnego znaczenia turystycznego, licząc się tylko jako punkt wyjścia do sąsiednich Piszkowic, w których znajdowała się znana i chętnie odwiedzana rezydencja. W okresie II wojny światowej w Bierkowicach znajdował się obóz dla polskich robotników przymusowych, przywiezionych tutaj w większości z okolic Żywca. Zatrudnieni byli oni głównie w parach polowych[10].

Bierkowice po 1945 r.[edytuj | edytuj kod]

W 1945 r., Bierkowice wraz z całym obszarem historycznego hrabstwa kłodzkiego znalazły się w granicach Polski, obecną nazwę wsi zatwierdzono administracyjnie 12 listopada 1946[14]. Pozostały wsią rolniczą. Rosła liczna ludności, a mieszkańcy wsi bez problemów mogli uzyskać pracę w rolnictwie, okolicznych kamieniołomach oraz w kopalniach na terenie Nowej Rudy i Słupca. Rozbudowie uległy także tutejsze zakłady, wydobywające z koryta rzeki kruszywo na potrzeby budownictwa[15].

Architektura i urbanistyka[edytuj | edytuj kod]

Bierkowice zachowały w całości swój dawny układ urbanistyczny, zbliżony do ulicówki, powstały być może na bazie wcześniejszej owalnicy. Do cenniejszych obiektów architektonicznych i budownictwa zaliczyć należy[15]:

Edukacja i kultura[edytuj | edytuj kod]

We wsi działa szkoła podstawowa, ulokowana w budynku dawnego dworu, w której kształcą się tutejsze dzieci. W czasie wakacyjnym mieści się tam schronisko młodzieżowe, dysponujące 44 miejscami noclegowymi. Ntępnie w większości kształci się w szkołach średnich w Kłodzku. W Bierkowicach ponadto znajduje się filia Biblioteki Gminy Kłodzko w Ołdrzychowicach Kłodzkich[16]. W czasie funkcjonowania gimnazjów wieś należała do rejonu Gimnazjum Gminnego im. Władysława Reymonta w Kłodzku.

Bierkowice tworzą jeden zespół osadniczy z pobliskimi Piszkowicami i należą do znajdującej się tam parafii katolickiej pw. św. Jana Chrzciciela[17].

W południowej części wsi znajduje się boisko sportowe, na którym swoje mecze rozgrywa lokalna drużyna piłkarska KS Plon, wchodząca w skład Ludowych Zespołów Sportowych[15].

Administracja[edytuj | edytuj kod]

Bierkowice po zakończeniu II wojny światowej znalazł się w granicach Polski. Weszły w skład województwa wrocławskiego, powiatu kłodzkiego i gminy Kłodzko. Po likwidacji gmin i powołaniu w ich miejsce gromad, w latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bierkowice, po jej zniesieniu w gromadzie Kłodzko, od 1973 r. w gminie Kłodzko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego[18].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Kopalnia Bielinex-Beton w Bierkowicach

Bierkowice są wsią rolniczą. W 1978 r. znajdowały się tu 63 gospodarstwa indywidualne, w większości drobne. Dziesięć lat później liczba tych gospodarstw uległa zmniejszeniu do 52, jednak wyłącznie z pracy w rolnictwie utrzymywało się ok. 69% ludności czynnej zawodowo. Pozostali mieszkańcy pracowali w przemyśle i usługach w Kłodzku i Nowej Rudzie[12]. W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Bierkowice[19]. We wsi działa kopalnia żwiru oraz wytwórnia betonu należące do szczecińskich Kopalni Surowców Mineralnych.

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Transport[edytuj | edytuj kod]

Przystanek kolejowy w Bierkowicach

Przez dolną część wsi przechodzi bardzo ruchliwa droga wojewódzka nr 381 z Wałbrzycha przez Nową Rudę do Kłodzka. We wsi znajduje się przystanek autobusowy[4]. Komunikację autobusową na obszarze Bierkowic obsługuje PKS Kłodzko.

Przez wieś przechodzi linia kolejowa nr 286 z Kłodzka Głównego do Wałbrzycha Głównego. Trasa ta powstała w latach 1879-1880. W południowej części osady znajduje się przystanek kolejowyBierkowice[4]. Ruch pasażerski wstrzymano w 2004 r., przywracając go po 5 latach po przejęciu obsługi linii przez Koleje Dolnośląskie[20].

Bezpieczeństwo[edytuj | edytuj kod]

W zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz innych miejscowych zagrożeń – Bierkowice podlegają pod rejon działania Powiatowej Straży Pożarnej oraz Komendzie Powiatowej Policji w Kłodzku. We wsi znajduje się ośrodek zdrowia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 5810
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 63 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c Kotlina Kłodzka. Mapa turystyczna, 1:100 000, wyd. Eko-Graf, Wrocław 1997.
  5. Dane Urzędu Gminy Kłodzko na 31 grudnia 2007 r.
  6. Dane Urzędu Gminy Kłodzko z 31 grudnia 2007 r.
  7. Kotlina Kłodzka. Mapa turystyczna 1:100 000, wyd. Eko-Graf, Wrocław 1997.
  8. Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t. 15, Wrocław 1994, s. 51.
  9. Dane na podstawie: F. W. Zimmermann, Beyträge zur Beschreibung von Schlesien, Bd. 1-13, Brieg 1783-1796; Roczniki statystyczne województwa wrocławskiego (1950-1975), roczniki statystyczne województwa wałbrzyskiego (1975-1998), powszechnych spisów ludności i urzędu gminy wiejskiej Kłodzko
  10. a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 52.
  11. F. Volkmer, W. Hohaus, Geschichtsquellen der Grafschaft Glatz, t. I-V. Habelschwerdt 1883-1928; mapa hrabstwa kłodzkiego z XVIII w.; Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 51.
  12. a b Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 51.
  13. Słownik geografii turystycznej, op. cit., s. 51.
  14. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  15. a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 53.
  16. Dane Wydziału Oświaty Urzędu Gminy Kłodzko.
  17. Dane Świdnickiej Kurii Biskupiej.
  18. Słownik geografii turystycznej Sudetów, op. cit., s. 115.
  19. Internetowy System Aktów Prawnych
  20. Informacja na stronie głównej Kolei Dolnośląskich.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]