Biesiekierz
54°08′01″N 16°02′17″E/54,133611 16,038056| wieś | |
.jpg) Pomnik ziemniaka i kościół (w tle) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
998 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
76-039[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKO |
| SIMC |
0303657 |
Położenie na mapie gminy Biesiekierz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego  | |
| 54°08′01″N 16°02′17″E/54,133611 16,038056[1]
| |
| Strona internetowa | |
Biesiekierz (niem. Biziker) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim i gminie Biesiekierz, której jest siedzibą.
Według danych z 31 grudnia 2008 r. wieś miała 998 mieszkańców[3].
Przez wieś prowadzi droga wojewódzka nr 112.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś Biesiekierz od XVI w. stanowiła część majątku kołobrzeskiego rodu Holkenów, których główna siedziba mieściła się w pobliskim Nosowie. Następnie, aż do XIX wieku, wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli. Pod koniec XVIII w. należała do rodziny von Kameke, a ostatnim właścicielem był Edward graf von Herztberg[4].
Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przyjmując nazwę nawiązała do wyrazu „kierz” (krzak) oraz słowa „biesi” („diabelski”) lub „byczy”, ewentualnie do miejsca pozbawionego krzewów, czyli „bezkrza”[5].
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Biesiekierz.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
Biesiekierz jest głównym ośrodkiem gminy. Zlokalizowany jest tu urząd gminy, biblioteka, posterunek policji, Centrum Zdrowia i Opieki Społecznej, klub wiejski, szkoła podstawowa, przedszkole, filia urzędu pracy i boisko gminne, z którego korzysta klub piłkarski Wybrzeże.
W miejscowości ma remizę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego[6].
Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Na terenie wsi znajduje się kościół pod wezwaniem Chrystusa Króla z XIV wieku. We wnętrzu kościoła znajduje się późnorenesansowy ołtarz oraz chrzcielnica z XVII w.[7], fragment nastawy ołtarzowej z datą renowacji (1932), a także dwie rzeźby barokowe oraz dzwon gotycki.
W Biesiekierzu położony jest zespół pałacowo-parkowy z przełomu XIX i XX wieku, którego powierzchnia wynosi 2,5 hektara. Biesiekierska aleja dębowa, licząca 9 drzew, jest pomnikiem przyrody.
Biesiekierz stolicą ziemniaka[edytuj | edytuj kod]
Nieopodal pałacu od lat 80. XX wieku znajduje się Pomnik Ziemniaka mierzący ze stelażem 9 metrów, gdzie sama bulwa ma 3,95 m. Położony jest kilkanaście metrów na południe od dawnej trasy drogi krajowej nr 6 (obecnie droga wojewódzka nr 112). Według Urzędu Gminy Biesiekierz jest to prawdopodobnie największy na świecie monument ziemniaka. Został on utworzony na cześć nowej odmiany tej rośliny, która została wyhodowana w pobliskiej Hodowli Ziemniaka w Biesiekierzu. Pomysłodawcą całego przedsięwzięcia był dyrektor Stacji Hodowli Roślin Mariusz Roeder. Jego autorem jest Wiesław Adamski[8]. Prace nad pomnikiem trwały blisko rok, natomiast jego oficjalne odsłonięcie nastąpiło w 1983 roku[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 5915
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 67 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Plan Odnowy Miejscowości Biesiekierz na lata 2010–2016. 2010-01, s. 8 (Uchwała Nr XXXIX/291/10 Rady Gminy w Biesiekierzu z dnia 5 lutego 2010 r.).
- ↑ Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0.
- ↑ Małgorzata Żuchowska, Nazwy miejscowości nadbałtyckich, w: Poznaj swój kraj, nr 4/1986, s.13, ISSN 0832-6151
- ↑ Wykaz OSP w KSRG w województwie zachodniopomorskim w lutym 2011 r. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie, 2011-03-02. [dostęp 2011-08-14].
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1980, s. 107-108, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Gmina Biesiekierz: Turystyka. biesiekierz.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-21)]. na web.archive.org, 2007-10-21
- ↑ Vacacion.pl: Pomnik Ziemniaka w Biesiekierzu. Vacacion.pl. [dostęp 2014-08-26].
