Diecezja pomezańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Biskupstwo pomezańskie)
Diecezja pomezańska
Ilustracja
Katedra w Kwidzynie
Państwo

 Zakon krzyżacki

Siedziba

Kwidzyn, Prabuty

Data powołania

28 lipca 1243

Data zamknięcia

1525

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół rzymskokatolicki

Metropolia

ryska (od 31 marca 1255 r.[1])

katedra

Katedra św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie

Współczesne położenie
Państwo

 Polska

Stolica tytularna
Data ustanowienia

2014

Obecny biskup

Adam Wodarczyk

Rzeczywista funkcja
biskupa

biskup pomocniczy archidiecezji katowickiej

Dane statystyczne
Powierzchnia

8400 km²

53°44′09″N 18°55′17″E/53,735833 18,921389
Diecezje w Prusach w XIII wieku
Herb diecezji pomezańskiej
Chorągiew biskupa pomezańskiego spod Grunwaldu

Diecezja pomezańska – jedna z czterech diecezji pruskich położona pomiędzy Warmią a ziemią chełmińską. Została utworzona 28 lipca 1243 r. decyzją legata papieskiego Wilhelma z Modeny, zatwierdzoną przez papieża Innocentego IV 30 lipca 1243 r. Granice diecezji zostały wyznaczone następująco: „zamyka ją Osa, Wisła i jezioro Drużno, postępując w górę rzeką Pasłęką tak, że powinny się w niej znaleźć żuławy: kwidzyńska i zantyrska[2]. Katedrą diecezjalną była katedra w Kwidzynie.

Na początku XV w. w diecezji pomezańskiej było 235 parafii skupionych w 16 dekanatach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po sekularyzacji państwa krzyżackiego i swojej konwersji w 1525 roku książę pruski Albrecht Hohenzollern przystąpił do propagowania luteranizmu. W latach 1542–1543 brał udział w wizytacjach kościelnych w towarzystwie biskupa Jerzego Polentza z Sambii i Speratusa z Pomezanii.

Sekularyzacji kraju i reformacji w diecezji pomezańskiej sprzeciwiła się jedynie kapituła pomezańska, natomiast niższe duchowieństwo przyjęło nowe wyznanie. Biskupi sambijski i pomezański opublikowali tzw. agendę pt. „Artikel der Ceremonien und anderen kirchenordung”, w której czytanie Pisma Świętego miało odbywać się tylko w języku niemieckim. Podobnie kazania, śpiewy i sakramenty święte mogły być sprawowane tylko w tym języku. Nakazano ograniczenie liczby świąt kościelnych oraz udzielanie chrztu świętego tylko w kościele.

W wyniku rozwoju protestantyzmu diecezja pomezańska zanikła, a jej parafie zostały w 1577 r. objęte administracją biskupów chełmińskich, co zostało potwierdzone przez Stolicę Apostolską w 1601 r.

Obecnie tradycje diecezji pomezańskiej kontynuuje diecezja elbląska. Ponad 90% jej terytorium to dawna diecezja pomezańska. Jej siedzibą były Kwidzyn i Prabuty, mieszczące dzisiaj konkatedry diecezji elbląskiej. Znaczenie kwidzyńskiej katedry wzrosło, kiedy znalazł się tam grób błogosławionej Doroty z Mątowów. Do jej grobu pielgrzymował m.in. Władysław Jagiełło, który odwiedził Kwidzyn po zwycięstwie pod Grunwaldem.

Obecnie diecezja tytularna bpa Adama Wodarczyka (od 2015 roku)[3].

Dekanaty diecezji pomezańskiej na początku XV wieku[edytuj | edytuj kod]

Dekanaty[4]:

Lista biskupów pomezańskich[edytuj | edytuj kod]

Biskupi pomezańscy[5]:

katoliccy
  • 1249–1254 – Ernest z Torgau OP
  • 1254–1285 – Albert OFM
  • 1277/78–1292 – Henryk (wybrany przeciwko biskupowi Albertowi)
  • 1286–1302 – Henryk
  • 1303–1309 – Chrystian
  • 1309–1321 – Ludeko
  • 1322–1332 – Rudolf
  • 1333–1346 – Berthold
  • 1346–1360 – Arnold
  • 1360–1376 – Mikołaj I
  • 1376–1409 – Jan I Moench
  • 1409–1417 – Jan II Rieman
  • 1417–1427 – Gerhard Stolpmann
  • 1428–1440 – Jan III Winkler
  • 1440–1464 – Kacper Linke
  • 1464–1466 – Mikolaj II (biskup elekt)
  • 1466–1478 – Wincenty Kiełbasa (biskup chełmiński, administrator diecezji pomezańskiej)
  • 1479–1501 – Jan IV von Lassen
  • 1501–1521 – Hiob von Dobeneck
  • 1521–1523 – kard. Achille Grassi, administrator
  • 1523 – kard. Nicolò Ridolfi, administrator
protestanccy
  • 1523–1529 – Erhard von Queis (od 1526 biskup protestancki)
  • 1530–1551 – Paweł Speratus (biskup protestancki)
  • 1561–1574 – Jerzy von Vehediger (biskup protestancki)
  • 1575–1587 – Johann Wigand (biskup protestancki, po 1587 zniesienie biskupstwa i jego ostateczna sekularyzacja)

Po 1577 roku opiekę nad katolikami w diecezji pomezańskiej pełnili biskupi chełmińscy. W 1601 roku papież Klemens VIII dokonał inkorporacji katolickiej diecezji pomezańskiej do diecezji chełmińskiej.

Biskupstwo tytularne[edytuj | edytuj kod]

W 2014 ustanowione zostało tytularne biskupstwo pomezańskie.

Biskupi tytularni[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zenon Hubert Nowak: Państwo zakonu krzyżackiego w Prusach: Podziały administracyjne i kościelne w XIII-XVI wieku. Toruń: 2000, s. 68. ISBN 83-87639-26-5.
  2. Zenon Hubert Nowak: Państwo zakonu krzyżackiego w Prusach: Podziały administracyjne i kościelne w XIII-XVI wieku. Toruń: 2000, s. 68-71. ISBN 83-87639-26-5.
  3. Bp Adam Wodarczyk. archidiecezjakatowicka.pl, 2019-06-25. [dostęp 2023-08-23].
  4. A. Radzimiński, Podziały kościelne, [w:] Z.H. Nowak (red.), Państwo zakonu krzyżackiego w Prusach. Podziały administracyjne i kościelne w XIII-XVI wieku, Toruń 2000, s. 73.
  5. Tadeusz Wiśniewski: Katedra i zamek kapituły biskupstwa pomezańskiego w Kwidzynie. Przewodnik. Kwidzyn: Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Kwidzyńskiej, 1994, s. 28.