Bitwa na Kosowym Polu (1389)

Bitwa na Kosowym Polu

Podboje Turcji Osmańskiej
Bitwa na Kosowym Polu – obraz Adama Stefanovicia 1870
Czas	15 czerwca 1389
Miejsce	Kosowe Pole
Wynik	zwycięstwo Turcji, śmierć obu głównodowodzących
Strony konfliktu
Osmanowie, Serbowie w Macedonii Carstwo Serbskie, Królestwo Bośni.
Dowódcy
Murad I † Bajazyd I Yakup † Łazarz I Hrebeljanowić † Vuk Branković Vlatko Vuković
Siły
27 tys. – 40 tys. 12 tys. – 30 tys.
Straty
4,5 tys. bardzo wysokie, ok. 10 tys., zginęła znaczna część serbskiej szlachty
Położenie na mapie Kosowa miejsce bitwy
Położenie na mapie Serbii miejsce bitwy
42°37′48,0000″N 21°07′12,0000″E

Bitwa na Kosowym Polu – starcie zbrojne, w którym 15 czerwca 1389 roku wojska osmańskie dowodzone przez sułtana Murada I pokonały dowodzoną przez księcia serbskiego Łazarza armię, złożoną z Serbów i ich słowiańskich sojuszników. Obie strony poniosły duże straty. Zginęli sułtan Murad I i książę Łazarz, który został natychmiast ogłoszony świętym męczennikiem. Pół wieku później, gdy Serbią rządzili despoci z rodu Brankoviciów, nastąpiło całkowite wchłonięcie Serbii przez państwo osmańskie.

Bitwa i wydarzenia z nią związane stały się jednym z głównych tematów serbskiej poezji ludowej, trafiły także do literatury i mitu narodowego kształtującego świadomość narodową Serbów. Do dziś mit ten jest czynnikiem generującym główne wydarzenia konfliktu serbsko-albańskiego.

Opis bitwy

Bitwę na Kosowym Polu stoczono 15 czerwca 1389 roku. W bitwie tej, nad rzeką Sitnicą, połączone wojska serbskie i bośniackie pod wodzą księcia Łazarza starły się z Osmanami, dowodzonymi przez sułtana Murada I.

Po stronie serbskiej walczyło także rycerstwo z Polski. Kroniki tureckie mówią o tym, że Serbom pomagali przybysze z północnego kraju słowiańskiego. Uznaje się, że było to pierwsze w historii starcie sił polskich z siłami tureckimi. Turcy, mając przewagę liczebną, ruszyli do szturmu przez rzekę, na całej szerokości frontu. Kiedy wojska starły się ze sobą, prawe skrzydło tureckie, dowodzone przez następcę tronu Bajazyda I, rozbiło Bośniaków. Ci rzucili się do ucieczki, pociągając za sobą Węgrów i Wołochów. Wówczas jazda Bajazyda I otoczyła Serbów i mimo zamieszania wywołanego śmiercią Murada I rozbiła ich.

Pojmany w trakcie bitwy książę serbski Łazarz I został stracony. W bitwie również zginął sułtan Murad I, prawdopodobnie zabity przez jednego z Serbów, według tradycji przez rycerza Miloša Obilicia, któremu udało się wtargnąć do obozu Turków.

Serbowie stracili wielu ważnych przywódców i w konsekwencji bitwa zapoczątkowała upadek państwa serbskiego – Serbia stała się wasalem imperium osmańskiego, co umożliwiło Osmanom podbój Półwyspu Bałkańskiego. Serbia ostatecznie w 1459 dostała się pod panowanie Osmanów.

Bitwa ma wielkie znaczenie dla powstania świadomości narodowej Serbów. Narosło wokół niej wiele mitów i legend. Tradycja serbska mówi o 80 tysiącach poległych. Tymczasem w bitwie najprawdopodobniej brało udział nie więcej niż 40–50 tysięcy ludzi łącznie.

Z rocznicą bitwy zbiegają się obchody Dnia Świętego Wita (Vidovdan), przypadające na 15 czerwca według kalendarza juliańskiego (obecnie, na skutek zmiany kalendarza na gregoriański, wypadają 28 czerwca).

Galeria

• 
  Murad I
• 
  Prawdopodobne ustawienie wojsk przed bitwą

Zobacz też

• Gazimestan
• Klątwa kosowska
• bitwa na Kosowym Polu (film)

Bibliografia

• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 13 Moskwa 1973.
• Mała Encyklopedia Wojskowa wyd. MON Warszawa 1970.