Bitwa nad rzeką Silarus (powstanie Spartakusa)

Bitwa nad rzeką Silarus

Powstanie Spartakusa 73–71 p.n.e.
Śmierć Spartakusa
Czas	71 p.n.e.
Miejsce	nad rzeką Silarus (obecnie rzeka Sele), Kampania
Terytorium	Republika rzymska
Wynik	klęska powstańców
Strony konfliktu
Armia rzymska Powstańcy Spartakusa
Dowódcy
Marek Licyniusz Krassus Spartakus†
Siły
40 tysięcy ponad 60 tysięcy
Straty
2 tysiące 50 tysięcy zabitych 6 tysięcy jeńców
brak współrzędnych

Bitwa nad rzeką Silarus – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 71 p.n.e. w trakcie powstania Spartakusa.

Porażka wojsk rzymskich w Kalabrii uświadomiła Krassusowi, że decydujące okaże się tylko bezpośrednie starcie ze Spartakusem. Większość powstańców poczuła się tak pewnie po tym zwycięstwie, że wymusiła na dowódcach marsz w kierunku armii Krassusa. Do spotkania obu armii doszło nad rzeką Silarus (obecnie Sele), choć niektóre przekazy umiejscawiają miejsce bitwy w Lukanii bądź Apulii. Krassus dysponował około 40 tysiącami żołnierzy, liczebność armii powstańczej szacowana jest na około 60 tysięcy ludzi.

Spartakus ustawił swoje wojska w linii, najsilniejsze oddziały umieszczając w centrum, a lżej zbrojnych i jazdę na skrzydłach. Rzymianie stanęli zaś przed obozem, przed którym wykopali wcześniej głębokie rowy. Gdy tylko obie armie starły się ze sobą, bitwa przeistoczyła się w szereg pojedynków. Spartakus z furią atakował szeregi rzymskie, starając się dostać do Krassusa. W trakcie walki miał zostać raniony włócznią w udo. Przyklękając i osłaniając się tarczą odpierał zaciekłe ataki Rzymian. W końcu okrążony wraz z wielką liczbą swoich ludzi padł pod ciosami rzymskich mieczy. Bitwa zakończyła się klęską powstańców. Poległo około 50 tysięcy ludzi Spartakusa, a 6 tysięcy dostało się do niewoli. Ocalało zaledwie 5 tysięcy niewolników, którzy opuścili pole bitwy. Ciała Spartakusa nie odnaleziono. Okrutny los czekał wszystkich jeńców, których ukrzyżowano wzdłuż całej stukilometrowej drogi Via Appia z Kapui do Rzymu. Wkrótce wojska rzymskie ostatecznie pokonały zbiegłych z pola walki niewolników, których dogoniono na północ od stolicy. Trzecie powstanie niewolników (po pierwszym i drugim powstaniu na Sycylii) ostatecznie upadło.

Literatura

• Bernard Nowaczyk: Powstanie Spartakusa 73-71 p.n.e., Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2008.