Bitwa o Złotów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa o Złotów
II wojna światowa, front wschodni, część przełamania Wału Pomorskiego
Ilustracja
Czas

30–31 stycznia 1945

Miejsce

Złotów

Terytorium

III Rzesza, obecnie Polska

Przyczyna

ofensywa polsko-radziecka 1945

Wynik

zwycięstwo sił radziecko-polskich

Strony konfliktu
 III Rzesza  ZSRR
 Rzeczpospolita Polska
Dowódcy
gen. Bolesław Kieniewicz,
płk Kondratowicz
Siły
ok. 500 żołnierzy ok. 1500 żołnierzy
Straty
ok. 300 zabitych,
70 wziętych do niewoli
82 zabitych,
112 rannych
brak współrzędnych

Bitwa o Złotówbitwa stoczona w dniach 30–31 stycznia 1945 roku o miasteczko Złotów podczas II wojny światowej, jedna z bitew o przełamanie Wału Pomorskiego.

Złotów w niemieckim systemie obrony w 1945 spełniał rolę wysuniętego punktu ubezpieczenia w pasie przesłaniania głównej pozycji Wału Pomorskiego[1]. Broniły go dwa bataliony z 32 i 34 pułku piechoty 15 Dywizji Piechoty SS "Lettland"[2].

Niemcy przygotowywali Złotów do obrony. W dniach 28–30 stycznia z miejscowości ewakuowali całą ludność cywilną. 30 stycznia idące w awangardzie 4 Dywizji Piechoty pododdziały 11 pułku piechoty przekroczyły na Łobżonce dawną granicę polsko-niemiecką[3]. Na przedpolach miasta natknęły się na opór nieprzyjaciela. Walki rozpoczęły się 30 stycznia 1945 r. ok. 18:30, ostrzelaniem z moździerzy i broni maszynowej ubezpieczeń marszowych 11 pp. Ok. 20:00 w miejsce walk przybyły pozostałe pododdziały pułku. Dowódca dywizji gen. Kieniewicz nakazał przeprowadzić nocą natarcie na punkty oporu nieprzyjaciela[1]. Uderzenie 11 pułku zmusiło Niemców do wycofania się do miasta. Brak artylerii i broni ciężkiej spowalniał natarcie. Dopiero o 9:00 31 stycznia Złotów został zajęty[4]. Zdobycie Złotowa przez 11 pp umożliwiło 4 DP dalsze kontynuowanie natarcia na pozycję główną Wału Pomorskiego[3].

W walkach poległo 82 żołnierzy polskich, 112 zostało rannych[4]. Straty niemieckie wyniosły ok. 300 zabitych, 70 dostało się do niewoli[4]. Złotów nie został zniszczony.

Walki żołnierzy polskich o Złotów zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic po 1945 r. "ZŁOTÓW 30 – 31 I 1945".

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Edmund Kosiarz: Wyzwolenie Polski północnej. s. 84-85.
  2. Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. s. 771-772.
  3. a b Józef Urbanowicz [red.]: Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. s. 620.
  4. a b c Wyzwolenie Złotowa. [dostęp 2012-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-21)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Urbanowicz [red.]: Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
  • Edmund Kosiarz: Wyzwolenie Polski północnej. Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1967.
  • Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Wyzwolenie Złotowa. historia.wzp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-21)].