Bitwa pod Al-Mazzą

Bitwa pod Al-Mazzą
	II wyprawa krzyżowa
Czas	24 lipca 1148
Miejsce	okolice Damaszku, wieś Al-Mazza
Terytorium	Emirat Damaszku
Przyczyna	próba niedopuszczenia krzyżowców do Damaszku
Wynik	zwycięstwo krzyżowców
Strony konfliktu
Krzyżowcy	Emirat Damaszku
Dowódcy
Baldwin III; Ludwik VII Młody; Konrad III Hohenstauf	nieznany
Siły
15000 krzyżowców francuskich:; 700 konnych rycerzy; 14 300 piechoty; 2000 krzyżowców niemieckich:; 200 konnych rycerzy; 1800 piechoty; 6550 wojsk Królestwa Jerozolimy:; 550 konnych rycerzy; 6000 piechoty;	nieznane
Straty
znikome	ciężkie
brak współrzędnych

Bitwa pod Al-Mazzą – starcie zbrojne, mające miejsce 24 lipca 1148 roku w ramach II wyprawy krzyżowej w pierwszym dniu walk o Damaszek, zakończone wygraną chrześcijan.

Atak krzyżowców na Damaszek i bitwa w gajach[edytuj | edytuj kod]

Po przybyciu do Palestyny, król Francji Ludwik VII i król Niemiec Konrad III odbyli naradę z królem Jerozolimy Baldwinem III w sprawie dalszego przebiegu krucjaty. Krzyżowcy europejscy skłonili Baldwina, by poprowadzić wspólną wyprawę przeciwko Damaszkowi^[2]. Armia chrześcijańska wyruszyła z Galilei w połowie lipca 1148 i podążyła drogą przez Banijas.

W sobotę, 24 lipca, dotarła pod Damaszek i rozłożyła się obozem na skraju gajów i ogrodów, które otaczały miasto. Łacinnicy zatrzymali się początkowo w miasteczku Manazil al-Asakir, znajdującym się 6 km na południe od Damaszku. Nie pozostali tam długo i jeszcze tego samego dnia przenieśli się do wioski Al-Mazza, bogato zaopatrzonej w wodę. Tam zagrodziły im drogę oddziały damasceńskie. Po krótkiej bitwie, muzułmanie zostali zmuszeni do odwrotu. Po tym zwycięstwie, krzyżowcy rozproszyli się w celu pozbycia się wszystkich żołnierzy nieprzyjaciela, którzy ukrywali się w okolicznych gajach^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Liczba rycerzy wśród krzyżowców niemieckich jest jedynie domniemana. Przed bitwą nad rzeką Bathys, armia niemiecka liczyła 20 tys. ludzi, z czego 2 tys. było rycerzami, więc proporcje między rycerstwem a piechotą wynosiły 2:18. Zakładam, że po bitwie, kiedy armia ta skurczyła się do 2 tys., nadal występowały te same proporcje między rycerzami a piechotą.
↑ Wilhelm z Tyru, XVII, 1, s. 578-579.
↑ Ibid., XVII, 2-5, s. 760-767.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wilhelm z Tyru, Historia rerum in partibus transmarinarum gestarum
Steven Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, tom II, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987, ISBN 83-06-01457-X

[1] Liczba rycerzy wśród krzyżowców niemieckich jest jedynie domniemana. Przed bitwą nad rzeką Bathys, armia niemiecka liczyła 20 tys. ludzi, z czego 2 tys. było rycerzami, więc proporcje między rycerstwem a piechotą wynosiły 2:18. Zakładam, że po bitwie, kiedy armia ta skurczyła się do 2 tys., nadal występowały te same proporcje między rycerzami a piechotą.

[2] Wilhelm z Tyru, XVII, 1, s. 578-579.

[3] Ibid., XVII, 2-5, s. 760-767.

[1]

[2]

[3]