Bitwa pod Castiglione (1706)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Castiglione 1706
Wojna o sukcesję hiszpańską
Ilustracja
Książę Fryderyk Heski
Czas

9 września 1706

Miejsce

Castiglione

Terytorium

Włochy

Wynik

zwycięstwo Francuzów

Strony konfliktu
Austria [[[Królestwo Francji (987–1791)|Francja]]
Dowódcy
Fryderyk I Heski Jacques Eléonor Rouxel de Grancey
Siły
17 batalionów piechoty, 30 szwadronów jazdy- 10 000 ludzi, 24 działa 25 batalionów piechoty, 35 szwadronów jazdy- 15 000 ludzi, 30 dział
Straty
4 000 ludzi, wszystkie działa 1 000 ludzi
brak współrzędnych

Bitwa pod Castiglione – starcie zbrojne pomiędzy wojskami francuskimi i cesarskimi wojskami austriackimi, które miało miejsce 9 września 1706 r. na froncie włoskim w trakcie hiszpańskiej wojny sukcesyjnej.

Po klęsce w bitwie pod Turynem główne siły francuskie wycofały się do kraju w celu ochrony własnego terytorium przed spodziewaną ofensywą sił koalicyjnych.

Część wojsk francuskich dowodzona przez generała Jacques’a Eléonora Rouxela de Grancey w sile 25 batalionów piechoty i 35 szwadronów kawalerii (łącznie 15 tys. żołnierzy) z 30 działami, skierowała się ku Mincio, gdzie jej zadaniem miała być obserwacja ruchów wojsk cesarskich dowodzonych przez księcia Fryderyka Heskiego.

Siły te zajęły tymczasem miasto Castiglione, a następnie obległy miejscowy zamek z francuską załogą. Skierowała prośbę o pomoc do Rouxela, który wkrótce wyruszył z odsieczą. W tej sytuacji Fryderyk Heski wydzielił kilka oddziałów, pozostawiając je dla oblegania zamku, a z resztą wojska podążył w kierunku nadciągających Francuzów. Jego siły składały się z 17 batalionów piechoty, 30 szwadronów jazdy (łącznie 10 tysięcy ludzi) i 24 dział.

Do spotkania obu armii doszło na równinie pomiędzy Guidizzolo i Solferino. W gwałtownym boju przewagę początkowo uzyskały wojska cesarskie. Jednakże atak kawalerii francuskiej na ich flanki odwrócił szalę zwycięstwa na stronę Francuzów. Cesarska kawaleria nie będąc w stanie ich powstrzymać, rzuciła się do ucieczki. W jej ślad poszły wkrótce oddziały piechoty.

Fryderyk Heski stracił w bitwie 4 tys. ludzi oraz wszystkie działa, Francuzi – zaledwie tysiąc żołnierzy. Po klęsce wódz cesarski wycofał się do Werony, gdzie zajął się odtworzeniem swej armii.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Von Alten: Handbuch für Heer und Flotte, Berlin 1910, s. 707.
  • Gaston Bodart: Militär-historisches Kriegs-Lexikon, (1618-1905), Wien 1908, s. 150.
  • Spanischer Successionskrieg. Feldzug 1706. Feldzüge des Prinzen Eugen von Savoyen, Wien 1882, s. 285.