Bitwa pod Donauwörth
 |
Ten artykuł należy dopracować |
| hiszpańska wojna sukcesyjna | |||
| |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
wygrana armii sprzymierzeńców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 48°42′N 10°48′E/48,700000 10,800000 | |||
Bitwa pod Donauwörth (in. bitwa pod Schellenbergiem) – starcie zbrojne z dnia 2 lipca 1704 r., jedno z wydarzeń hiszpańskiej wojny sukcesyjnej.
Sytuacja przed bitwą[edytuj | edytuj kod]
W czasie, gdy armia sprzymierzeńców księcia Marlborough maszerowała do Bawarii, zwracając jednocześnie uwagę na cesarskie siły pod dowództwem margrabiego Ludwika Badeńskiego, elektor bawarski Maksymilian II Emmanuel wydał rozkaz wzmocnienia twierdzy Schellenberg, górującej nad miastem Donauwörth.
Połączone siły francusko-bawarskie (liczące 64 000 żołnierzy) pod dowództwem piemonckiego generała hrabiego D’Arco ustawiły się w pozycji obronnej wokół twierdzy. Sztab armii generała zauważył, iż teren na wzgórzu zwróconym na zachód, jest zbyt trudny do przeprowadzenia natarcia. Stamtąd padła decyzja o skupieniu wojska na wschodniej części wzgórza. Wieść o tych planach dotarła do cesarskiego wodza. Element tej strategii spowodował zaskoczenie wśród Anglików, Austriaków oraz Holendrów.
Pierwsze natarcia sprzymierzonych[edytuj | edytuj kod]
Naczelny wódz sprzymierzonych, książę Marlborough, wraz z armią 63 000 Anglików, Holendrów i Austriaków (48 dział), maszerował naprzeciw armii francusko-bawarskiej stacjonującej wokół Donauwörth. Wczesnym rankiem 2 lipca, wyborowe siły, złożone z 6000 grenadierów, pod dowództwem holenderskiego generała Goora ruszyły na twierdzę Schellenberg. Pozostałe oddziały poruszały się wolno na tyłach. Wraz z przybyciem na miejsce, wojska sprzymierzonych uformowały szyki bojowe i przygotowywały się do natarcia. Zatoczono także angielskie działa na pozycje. Po rozpoczęciu się natarcia angielska artyleria pokryła krzyżowym ogniem szczyt wzgórza, doprowadzając do zamieszania wśród wojsk francuskich. Przed zmierzchem sprzymierzeni ruszyli do pierwszego ataku, który został przełamany przez śmierć generała Goora. Obrona francusko-bawarska okazała się za silna, a kolejny atak wroga okazał się nieskuteczny.
Zdobycie Schellenbergu[edytuj | edytuj kod]
Wobec dotychczasowych niepowodzeń, część sił głównych księcia sforsowała rzekę Wörnitz i wyszła na tyły lewego skrzydła przeciwnika. Książę wkrótce zainicjował również następny atak na południowo-zachodnią stronę Schellenbergu, łącząc swoje natarcie z uderzeniem kawalerii i piechoty pod Ludwikiem Badeńskim na najsłabsze punkty francusko-bawarskiej obrony. Atak Bawarczyków od wschodu zakończył się powodzeniem, czego powodem był brak koordynacji między Donauwörth a Schellenberg. Na zachodzie Francuzi zostali odcięci od miasta i rzucili się do ucieczki przez rzekę, co spowodowało straty w ludziach. Wkrótce zdobyto Donauwörth. Część sił bawarsko-francuskich zdołała się przebić przez oddziały książęce, jednak linia Dunaju została przez tę stronę utracona.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charles Spencer: The Battle for Europe. Hoboken, NJ: John Wiley and Sons, 2004
- Mała encyklopedia wojskowa. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1967