Bitwa pod Jilib

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Jilib
wojna w Somalii
Ilustracja
Lokalizacja bitwy
Czas

31 grudnia 20061 stycznia 2007

Miejsce

okolice miasta Jilib, Somalia

Wynik

zwycięstwo sił Etiopii i Tymczasowego Rządu Federalnego

Strony konfliktu
Unia Trybunałów Islamskich Somalia Tymczasowy Rząd Federalny
 Etiopia
Dowódcy
Sharif Sheik Ahmed
Yusuf Hassan
Barre Adan Shire Hiiraale
Siły
3000 islamskich bojowników Etiopskie czołgi, artyleria, myśliwce MiG
brak współrzędnych

Bitwa pod Jilib – starcie, które miało miejsce pomiędzy oddziałami Unii Trybunałów Islamskich, a wojskami etiopskimi oraz rządu tymczasowego Somalii. Walki wybuchły 31 grudnia 2006 roku, kiedy siły UTI próbowały zapobiec zbliżeniu się wojsk etiopskich do ostatniej twierdzy islamistów, portu Kismayo.

Geneza konfliktu[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też artykuł: Upadek Mogadiszu (2006)

Po upadku Mogadiszu, około 3000 bojowników UTI uciekło w kierunku portowego miasta Kismayo, oddalonego o 500 kilometrów[1]. Islamiści okopali się na przedpolach miasta Jilib, jednocześnie około 4,700 osób uciekło z rejonu przyszłych walk[2]. W sobotę, 30 grudnia, wspólne siły Etiopii oraz rządu tymczasowego osiągnęły miasto Jilib, ostatnią poważną przeszkodę na drodze do Kismayo. Szejk Sharif Sheikh Ahmed wezwał żołnierzy UTI do walki[3].

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

31 grudnia walki rozpoczęły się w lasach niedaleko osady Helashid, 18 km na północny zachód od Jilib. Etiopskie myśliwce, czołgi oraz artyleria rozpoczęły ostrzał pozycji zajmowanych przez bojowników islamskich. Według mieszkańców droga prowadząca do Jilib, została zaminowana przez siły UTI[4].

Nad ranem, pomiędzy islamskimi bojownikami a wojskami Etiopii, doszło do zaciętych walk na przedmieściach Jilib. Do bitwy włączyły się etiopskie czołgi oraz transportery opancerzone[5].

Minister spraw zagranicznych Somali, Ismail Mohammed Hurreh Buba stwierdził, że walki toczą się po myśli rządu i że bitwa może potrwać jeszcze dwa dni. Zaapelował do sił międzynarodowych o obserwowanie wybrzeża Somali, aby nie dopuścić do wsparcia sił islamistów droga morską[5]. Cześć V Floty Stanów Zjednoczonych, stacjonująca w Zatoce Adeńskiej, patrolowała wybrzeże, aby powstrzymać transport osób, broni i innych materiałów mogących wesprzeć wojska islamistów.

Kierunek wycofywania się sił UTI po upadku Mogadiszu

Po zmierzchu ostrzał artyleryjski ostatecznie zmusił siły UTI do opuszczenia linii obronnych. W wyniku nieporozumień pomiędzy liderami, wojska rozpadły się na kilka mniejszych grup i uciekły w kierunku portu Kismayo[6]. O północy UTI zostaje ostatecznie wyparta z miasta[potrzebny przypis].

O drugiej nad ranem nastąpił upadek Kismayo, pozostałości wojsk UTI skierowały się w kierunku miasta Ras Kamboni, jak i granicy z Kenią Tymczasowy Rząd Federalny, zażądał, aby Kenia uszczelniła granicę z Somalią.

Konsekwencje[edytuj | edytuj kod]

Pozostałości wojsk UTI wycofały się kierunku granicy z Kenią. Siły TRF przesuwały się powoli w kierunku Kismayo, aby uniknąć min umieszczonych na drodze z Jilib. 1 stycznia 2007 roku Kismayo zostało zdobyte bez walki.

Następnie siły TRF starały się zabezpieczyć granice z Kenią, w prowincjach Afmadow i Badhadhe. Etiopskie samoloty i śmigłowce zaatakowały miejscowość Doble, niedaleko od granicy Kenią. Bombardowanie zostało prawdopodobnie przeprowadzone, aby przeszkodzić islamistom w próbie przekroczenia granicy[7]. W dniu 4 stycznia, raporty wojsk etiopskich doniosły o rozproszeniu się żołnierzy UTI w prowincjach Afmadow i Badade, jak i o skoncentrowaniu się części wojsk w pobliżu miejscowości Ras Kamboni.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]