Bitwa pod Rajgrodem

Bitwa pod Rajgrodem

powstanie listopadowe
Szarża Pułku Jazdy Poznańskiej
Czas	29 maja 1831
Miejsce	Rajgród
Terytorium	Królestwo Polskie
Wynik	zwycięstwo wojsk polskich
Strony konfliktu
powstańcy listopadowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Antoni Giełgud Fabian Gottlieb von der Osten-Sacken
Siły
12 000 żołnierzy i 10 dział 5 800 żołnierzy i 14 dział
Straty
nieliczne 800 i 1200 wziętych do niewoli
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
53°43′59,8800″N 22°42′00,0000″E

Bitwa pod Rajgrodem – bitwa stoczona 29 maja 1831 roku pod Rajgrodem w czasie powstania listopadowego.

Historia

W ramach wyprawy wojsk polskich na rosyjskie gwardie polski korpus gen. Antoniego Giełguda liczący 12 000 żołnierzy i 10 dział zmusił do odwrotu z Łomży wojska rosyjskie gen. Osten-Sackena. Rosjanie (7 i 3/4 baonu, 4 szwadrony, 300 Kozaków i 14 dział - razem 5800 żołnierzy) wycofali się pod Rajgród, gdzie 22 maja zajęli mocną pozycję obronną.

Po bitwie pod Ostrołęką korpus Giełguda ruszył na Litwę i skierował się na Rajgród. Także Osten-Sacken otrzymał rozkaz opanowania Łomży i z tego powodu o świcie 29 maja opuścił umocnienia. Rankiem niedaleko wsi Miecze Rosjanie wpadli na straż przednią Giełguda i zaskoczeni ponieśli duże straty. Osten-Sacken cofnął się do Rajgrodu. W kolejnej fazie bitwy wojska polskie zdobyły miasto Rajgród i zaczęły obchodzić lewe skrzydło sił rosyjskich. W tej sytuacji Osten-Sacken postanowił dokonać odwrotu na Augustów.

Straty wojsk carskich wyniosły 800 zabitych i 1200 wziętych do niewoli. Straty polskie były wielokrotnie mniejsze.

Było to ważne strategiczne zwycięstwo Polaków, ponieważ Rosjanie, zmuszeni do odwrotu, odsłonili im drogę na Litwę, gdzie od lutego działała już polska partyzantka.

Bibliografia

• Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydanie I, Tom III