Bitwa koło Wysp Liparyjskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Bitwa u Wysp Liparyjskich)
Bitwa koło Wysp Liparyjskich
I wojna punicka
Ilustracja
Czas

260 p.n.e.

Miejsce

port Lipara na Sycylii

Przyczyna

dążenie Rzymu do szybkiego zakończenia wojny

Wynik

zwycięstwo Kartagińczyków

Strony konfliktu
Rzym Kartagina
Dowódcy
konsul Gnejusz Korneliusz Scypion Hannibal Giskon
Siły
17 okrętów 20 okrętów
Straty
17 okrętów
(zdobytych)
Położenie na mapie Sycylii
Mapa konturowa Sycylii, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
38°28′21″N 14°57′39″E/38,472500 14,960833

Bitwa koło Wysp Liparyjskich – starcie na morzu w roku 260 p.n.e. pomiędzy eskadrami Rzymian pod dowództwem konsula Gnejusza Korneliusza Scypiona Aziny (17 okrętów) i Kartagińczyków pod wodzą Hannibala Giskona (20 okrętów).

Była to pierwsza konfrontacja morska między siłami rzymskimi i kartagińskimi podczas I wojny punickiej.

Tło wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

Po sukcesach lądowych na Sycylii, zaznaczonych zdobyciem Agrigentum, Rzymianie podjęli decyzję o wystawieniu floty, którą mogliby przeciwstawić Kartagińczykom, wpływając na dalszy przebieg wojny i usuwając zagrożenie ich blokadą własnych wybrzeży. W rekordowym czasie 2 miesięcy zbudowano flotę złożoną z około 120 galer, w której skład wchodziło 100 pięciorzędowców (kwinkwerem) i 20 trójrzędowców (trirem), oraz wyszkolono dla nich załogi w liczbie około 30 tys. wioślarzy. Dowództwo nad pierwszymi 17 okrętami objął konsul Gnejusz Korneliusz Scypion Azina, który z tą eskadrą skierował się do Messyny.

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

Mając informacje sugerujące, że garnizon Lipary – głównego portu Wysp Liparyjskich może przejść na stronę Rzymian, konsul Azina pożeglował tam i wpłynął do Lipary z zamiarem zajęcia wysp i uczynienia ich bazą wypadową dla rzymskiej floty. Bez przeszkód rzucił kotwice w porcie opanowanym przez Kartagińczyków. W nocy nadpłynęła eskadra punicka z Panormos i zablokowała wejście do portu. Przerażone i niedoświadczone załogi rzymskie, bojąc się konfrontacji morskiej z wrogiem, umknęły na ląd, dostając się do niewoli wraz ze swoim wodzem. Wszystkie rzymskie okręty zostały utracone.

Na skutek porażki rzymski konsul zyskał niepochlebny przydomek (łac. Asina – "osioł"). Wkrótce jednak kartagińska flota została pokonana w bitwie pod Mylae.