Blanowice
| Dzielnica Zawiercia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| W granicach Zawiercia |
1 lutego 1977[1] |
| SIMC |
0945516 |
| Strefa numeracyjna |
32 |
| Kod pocztowy |
42-400 |
| Tablice rejestracyjne |
SZA |
Położenie na mapie Zawiercia
| |
Blanowice – dzielnica Zawiercia.
Blanowice to miejscowość o rodowodzie prehistorycznym. Na ich terenie znaleziono wiele pamiątek świadczących o wczesnym osadnictwie[2].
W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[3]. Jest to nazwa patronimiczna od nazwy osobowej Bilan[4].
Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 – wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Blanowice w 1490 należały do powiatu krakowskiego, a w 1508 do powiatu lelowskiego. Później wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. W latach 1818–1824 na terenie Blanowic eksploatowano złoża węgla brunatnego[3]. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia „Blanowice”, która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim.
Miejscowość należała do gminy i parafii Kromołów. W 1827 roku znajdowały się w niej 34 domy i 355 mieszkańców. Miejscowość posiadała cegielnię i młyn wodny[5].
W 1885 roku Blanowice wraz z Kromołowem i Zawierciem Małym zostają wyłączone z powiatu olkuskiego guberni kieleckiej i włączone do powiatu będzińskiego guberni piotrkowskiej. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Blanowice. Od 1973 r. w gminie Kromołów. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic (Ręby)[6], a w 1977 pozostałą część wsi[7].
Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.
W dzielnicy Blanowice znajduje się sezonowy basen kąpielowy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz.U. 1977 nr 3 poz. 15
- ↑ ”Wzgórze Miłosierdzia w Blanowicach” pod red.Agnieszki Raczyńskiej-Lorek. Częstochowa, 2008, str.8. ISBN 978-83-60134-51-1.
- ↑ a b Dzielnice. zawiercie.eu. [dostęp 2008-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-12)].
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe północnej części dawnego województwa krakowskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967, s. 18.
- ↑ ” Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Warszawa 1880, tom I, str.241
- ↑ Dz.U. z 1965 r. nr 1, poz. 1.
- ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 3, poz. 15
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Monografia Zawiercia, praca zbiorowa pod red. Zdzisława Jagodzińskiego, Zawiercie, 2003 r.
- Blanowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 241.
| Części miasta wg TERYT | |
|---|---|
| Pozostałe obszary | |
| Osiedla | |
| Sołectwa |
