Blaszka pokrywy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Blaszka czworacza)

Blaszka pokrywy, blaszka czworacza (łac. lamina tecti, lamina quadrigemina) – w anatomii człowieka grzbietowa część pokrywy śródmózgowia (tectum mesencephali), składająca się z pary wzgórków dolnych (colliculi inferiores) i wzgórków górnych (colliculi superiores). Od każdego z wzgórków biegnie w kierunku bocznym do przodomózgowia pasmo istoty białej, zwane ramieniem wzgórka (brachium colliculi). Ramiona wzgórków dolnych dochodzą do ciał kolankowatych przyśrodkowych, ramiona wzgórków górnych do ciał kolankowatych bocznych. Poniżej dolnych wzgórków blaszki pokrywy z mózgowia wychodzą nerwy bloczkowe[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 222–223, ISBN 978-83-200-4203-0.
  2. Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 679, ISBN 978-83-200-3917-7.