Bożena Brun-Barańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bożena Brun-Barańska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1919
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 września 1993
Warszawa

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka, aktorka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Grób Bożeny Brun-Barańskiej na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Bożena Brun-Barańska (ur. 3 marca 1919 w Warszawie, zm. 7 września 1993 tamże) – polska śpiewaczka operowa i aktorka[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Władysława[2]. Głos i umiejętności wokalne kształciła u Wiktora Brégy’ego i Franciszki Platówny. Debiutowała 26 kwietnia 1947 w roli Pani Reich w Wesołych kumoszkach z Windsoru Otto Nicolaia na Scenie Muzyczno-Operowej Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie. W 1948 otrzymała angaż w Operze Wrocławskiej, gdzie występowała przez dwa sezony. Od 1951 do 1954 występowała w Operze Poznańskiej, a następnie powróciła do Warszawy, gdzie od 1954 do 1980 była solistką Teatru Wielkiego, po przejściu w stan spoczynku występowała gościnnie na scenach teatrów warszawskich. Karierę zakończyła występując w Teatrze na Targówku (obecnie Teatr Rampa). Poza występami w operze i w teatrze występowała również w filmach i Teatrze Telewizji.

Była pierwszą żoną aktora Tadeusza Plucińskiego.

Zmarła 7 września 1993 w Warszawie, pochowana 13 września 1993 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 16R-4-2)[3].

Role[edytuj | edytuj kod]

Teatralne[edytuj | edytuj kod]

  • 1947 – Wesołe kumoszki z Windsoru – pani Page
  • 1948 – Straszny dwór – Jadwiga
  • 1949 – Carmen – Carmen
  • 1949 – Cyrulik sewilski – Berta
  • 1949 – Rycerskość wieśniacza – Lola
  • 1950 – Złoty kogucik – Klucznica Amelfa
  • 1951 – Carmen – Carmen
  • 1953 – Carmen – Carmen
  • 1954 – Czterech gburów – Małgorzata
  • 1955 – Jolanta – Marta
  • 1955 – Wieczór prządek – sąsiadka
  • 1955 – Dama pikowa – hrabina
  • 1956 – Faust – Marta Schwertlein
  • 1957 – Cyrulik sewilski – Berta
  • 1957 – Madame Butterfly – Suzuki
  • 1957 – Carmen – Carmen
  • 1960 – Borys Godunow – karczmarka
  • 1961 – Andre Chenier – Mulatka Bersi
  • 1962 – Opowieści Hoffmanna – głos Matki
  • 1963 – Rozkwit i upadek miasta... – Leokadia Begbick
  • 1965 – Straszny dwór – Cześnikowa
  • 1966 – Faust – Marta
  • 1967 – Bunt żaków – Katarzyna
  • 1967 – Eugeniusz Oniegin – Łarina; Filipiewna
  • 1968 – Eugeniusz Oniegin (wznowienie) – Łarina
  • 1969 – Otello – Emilia
  • 1970 – Wesele Figara – Marcelina
  • 1971 – Cyrulik sewilski – Berta
  • 1971 – Konsul – Wera Boronel
  • 1974 – Chłopi – Dominikowa
  • 1974 – Bardzo śpiąca królewna – Królowa
  • 1979 – Awantura w Recco – Dowódca Barbaresków
  • 1982 – Romek i Julka – Florianowa
  • 1984 – Romek i Julka – Florianowa

Źródło[4].

Telewizyjne[edytuj | edytuj kod]

  • 1963 – Miłość Don Perlimplina do Belisy w jego ogrodzie – matka Belisy
  • 1970 – Pan generał – Lodzia
  • 1970 – Pierwszy interesant
  • 1976 – Bardzo straszny dwór – film telewizyjny[5]

Źródła[4][6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bożena Brun-Barańska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
  2. a b M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 206 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  3. Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-09-07].
  4. a b c d Bożena Brun-Barańska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2012-05-14].
  5. Bogusław Kaczyński, Wielka sława to żart, 1992, ISBN 83-7066-452-0.
  6. Bożena Brun-Barańska w bazie filmpolski.pl
  7. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  8. M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27 - Uchwałą Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1400 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]