Bóbr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Bobry)
Bóbr
Castor
Linnaeus, 1758[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – bóbr kanadyjski (C. canadensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

czworonogi

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

bobrokształtne

Rodzina

bobrowate

Rodzaj

bóbr

Typ nomenklatoryczny

Castor fiber Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

5 gatunków (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Bóbr[4] (Castor) – rodzaj ssaka z rodziny bobrowatych (Castoridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[5][6][7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 800–900 mm, długość ogona 200–300 mm; masa ciała 15–20 kg (rzadko 30–40 kg)[6][8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10 wydaniu książki swojego autorstwa o tytule Systema Naturae[1]. Na gatunek typowy Linneusz wyznaczył bobra europejskiego (C. fiber).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Castor: łac. castor, castoris „bóbr”, od gr. κάστωρ kastōr, καστορος kastoros „bóbr”[9].
  • Fiber: łac. fiber „bóbr” (por. nowołac. fiber „nurek, pływak”)[10]. Gatunek typowy: Castor fiber Linnaeus, 1758.
  • Mamcastorus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[11].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą dwa żyjące współcześnie gatunki[12][8][5][4]:

Opisano również gatunki wymarłe[13]:

W przeszłości w obrębie rodzaju lokowano także wymarły gatunek Sinocastor anderssoni (jako Castor anderssoni)[17], ale opublikowana przez naukowców (Natalia Rybczynski, Elizabeth M. Ross, Joshua X. Samuels, William W. Korth) w 2010 roku analiza morfometryczna wykazała szereg różnic w budowie kości czaszki, z których część nie została zauważona we wcześniejszych badaniach. W konsekwencji gatunek został wydzielony do odrębnego rodzaju Sinocastor[18]. Do rodzaju Castor zaliczany był w przeszłości inny wymarły gatunek – Palaeocastor peninsulatus, opisany naukowo po raz pierwszy przez Edwarda Cope’a w 1881 roku. Po rewizjach Rubena Stirtona (1935) i Xu Xing (1996) wymarły gatunek jest zaliczany do rodzaju Palaeocastor[19].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 58. (łac.).
  2. A.M.C. Duméril: Zoologie analytique, ou, Méthode naturelle de classification des animaux: rendue plus facile a l'aide de tableaux synoptiques. Paris: Allais, libraire, 1806, s. 18. (fr.).
  3. A.L. Herrera: Sinonimia vulgar y cientifica de los principales vertebrados mexicanos. Mexico: Officina Tipografica de la Secretan’a de Foment, 1899, s. 7. (hiszp.).
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 215. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 292. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b P. Busher: Family Castoridae (Beavers ). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 166–167. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Castor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-08].
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 191. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Palmer 1904 ↓, s. 162.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 285.
  11. Palmer 1904 ↓, s. 25.
  12. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-28]. (ang.).
  13. J.S. Zijlstra, Castor Linnaeus, 1758, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-09-28] (ang.).
  14. L. Kellogg. A fossil beaver from the Kettleman Hills, California. „University of California Publications, Geological Sciences”. 6 (17), s. 401, 1911. (ang.). 
  15. M. Schlosser. Beiträge zur Kenntniss der Säugethierreste aus den süddeutschen Bohnerzen. „Geologische und Palaeontologische Abhandlungen”. Neue folge. 5, s. 136, 1902. (niem.). 
  16. S. Tokunaga & N. Naora: Fossil remains excavated at Ku-Hsiang-Tung near Harbin, Manchoukuo. W: I. Matuzawa: Report of the First Scientific Expedition to Manchoukuo under the leadership of Shigeyasu Tokunaga, (June-October 1933). Geology, section II, part IV. Manchoukuo: Institute of Scientific Research of Manchoukuo, 1939, s. 202.
  17. Castor. The Paleobiology Database. [dostęp 2016-04-08]. (ang.).
  18. N. Rybczynski, E.M. Ross, J.X. Samuels, W.W. Korth. Re-Evaluation of Sinocastor (Rodentia: Castoridae) with Implications on the Origin of Modern Beavers. „PLOS ONE”. 5 (11), s. e13990, 2010. DOI: 10.1371/journal.pone.0013990. PMID: 21085579. PMCID: PMC2981558. (ang.). 
  19. Paleobiology Database: Castor peninsulatus. Paleobiology Database. [dostęp 2016-04-08]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]