Bogaczewo (powiat elbląski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogaczewo
wieś
Ilustracja
Wodociągowa wieża ciśnień w Bogaczewie
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

elbląski

Gmina

Elbląg

Liczba ludności (2016-12-31)

134[2]

Strefa numeracyjna

55

Kod pocztowy

82-300[3]

Tablice rejestracyjne

NEB

SIMC

0149251[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Elbląg
Mapa konturowa gminy wiejskiej Elbląg, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Bogaczewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Bogaczewo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Bogaczewo”
Położenie na mapie powiatu elbląskiego
Mapa konturowa powiatu elbląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Bogaczewo”
Ziemia54°05′53″N 19°34′20″E/54,098056 19,572222[1]

Bogaczewo (niem. Güldenboden) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Elbląg[4][5]. Leży przy drodze ekspresowej nr S7 i na trasie linii kolejowej nr 204 i linii kolejowej nr 220.

W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bogaczewo, po jej zniesieniu w gromadzie Komorowo Żuławskie. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.

W Bogaczewie stoi zabytkowa wodociągowa wieża ciśnień z 1912 r.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 7556
  2. Liczba mieszkańców, Gmina Elbląg – baza informacji lokalnych [zarchiwizowane 2017-08-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 71 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 s. 65 ISBN 83-7200-631-8