Bogdan Góralczyk

Bogdan Góralczyk
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1954 ; Siedlce
	Profesor nauk społecznych
	Specjalność: politologia, sinologia
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Profesura	4 stycznia 2021
	Wykładowca
Stanowisko	Dyrektor Centrum Europejskiego UW (2016–2020)
	Ambasador RP w Tajlandii
Okres spraw.	2003 – 15 sierpnia 2008
Poprzednik	Jerzy Surdykowski
Następca	Jerzy Bayer
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bogdan Jacek Góralczyk (ur. 16 sierpnia 1954^[1] w Siedlcach^[2]) – polski politolog, sinolog, dyplomata i publicysta, profesor zwyczajny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył dziennikarstwo i sinologię w Instytucie Orientalistycznym Wydziału Neofilologii na Uniwersytecie Warszawskim. Na UW uzyskał też doktorat. Stypendysta Programu Fulbrighta na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego^[2] w l. 1989-90^[3].

Od 1984 do 1991 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. W latach 1991–1998 przebywał na placówce dyplomatycznej w Budapeszcie jako kierownik wydziału politycznego i zastępca ambasadora. Od listopada 2001 do maja 2003 szef gabinetu ministra spraw zagranicznych Włodzimierza Cimoszewicza^[4]. W latach 2003–2008 był ambasadorem RP w Tajlandii, akredytowanym także w Republice Filipin i Związku Mjanmy (d. Birma).

Jest profesorem w Centrum Europejskim Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się we współczesnych stosunkach międzynarodowych, ze szczególnym uwzględnieniem roli Chin. Zajmuje się także globalizacją, transformacją pokomunistyczną i problematyką węgierską. Profesor wizytujący na wielu uniwersytetach, w tym wielu na terenie Chin i Indii. Od 2012 zaangażowany w wieloletni projekt nt. badań sinologicznych na globie, prowadzony przez National Taiwan University, a od 2015 także Chińską Akademię Nauk Społecznych w Pekinie. W latach 2010–2012 redaktor naczelny rocznika naukowego „Azja-Pacyfik”, a w latach 2016–2020 „Yearbook of Polish European Studies”.

W 2021 uzyskał tytuł profesora nauk społecznych^[5].

W kadencji 2016–2020 dyrektor Centrum Europejskiego UW.

Stały komentator TVN24 Biznes i Świat, występujący też w innych kanałach. Częsty gość w radiu Tok FM. Stale publikuje m.in. na portalach obserwatorfinansowy.pl, wp.pl oraz nowakonfederacja.pl. W 2013 otrzymał najwyższe odznaczenie filipińskie przyznawane obcokrajowcom: Krzyż Wielki Orderu Sikatuny.

Zna języki: angielski, węgierski, rosyjski, chiński.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Pekińska Wiosna 1989, Wydawnictwo Znak, Warszawa 1999
Węgierski pakiet, Warszawa 2000 (wersja węgierska: Magyar törésvonalak, Budapeszt 2001)
Węgry: Transformacja pokomunistyczna 1990–2003, Warszawa 2003
Zmierzch i brzask. Notes z Bangkoku, Toruń 2009
Chiński feniks. Paradoksy wschodzącego mocarstwa, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2009 (wydanie II, Warszawa 2022)
Polska-Chiny. Wczoraj, dziś, jutro (red.), Toruń 2009 (Rozszerzona wersja anglojęzyczna 2014)
Złota ziemia roni łzy. Esej birmański, Warszawa 2010 (wyd. II rozszerzone i uaktualnione Warszawa 2021)
Przebudzenie smoka. Powrót Chin na scenę globalną, Wydawnictwo Rambler, Warszawa 2012
Sun Yat-sen. Misjonarz rewolucji, Warszawa 2013
Unia Europejska jako aktor na scenie globalnej. Razem czy osobno?, Warszawa 2014
European Union on The Global Scene: United or Irrelevant?, Warsaw 2015
Wielki Renesans. Chińska transformacja i jej konsekwencje, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2018
Węgierski Syndrom Trianon, Warszawa 2020
Świat Narodów Zagubionych, wywiad-rzeka (Natalia Kołodyńska-Magdziarz), Warszawa 2021
Nowy Długi Marsz, Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2021

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Brat dyplomaty Zdzisława Góralczyka^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ The Library ofT.L. Congress The Library ofT.L., Góralczyk, Bogdan [online], id.loc.gov [dostęp 2018-02-19] .
↑ ^a ^b BarbaraB. Wizimirska BarbaraB. (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2002 .
↑ Bogdan Goralczyk | Fulbright Scholar Program [online], fulbrightscholars.org [dostęp 2023-03-30] .
↑ Komisja Spraw Zagranicznych /nr 114/ Biuletyn nr 2235/IV [online], 16 września 2003 .
↑ M.P. z 2021 r. poz. 181
↑ Bogdan Góralczyk: Wspomnienia, czyli co to jest sinologia politologiczna. Instytut Boyma. [dostęp 2022-07-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dr hab. Bogdan Góralczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2014-01-20] .^{[martwy link]}
Notatka na stronie Centrum Europejskiego UW
Bogdan Góralczyk, baza danych o polskiej nauce

[1] The Library ofT.L. Congress The Library ofT.L., Góralczyk, Bogdan [online], id.loc.gov [dostęp 2018-02-19] .

[:1-2] BarbaraB. Wizimirska BarbaraB. (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2002 .

[3] Bogdan Goralczyk | Fulbright Scholar Program [online], fulbrightscholars.org [dostęp 2023-03-30] .

[:0-4] Komisja Spraw Zagranicznych /nr 114/ Biuletyn nr 2235/IV [online], 16 września 2003 .

[5] M.P. z 2021 r. poz. 181

[wspomnieniabogdana-6] Bogdan Góralczyk: Wspomnienia, czyli co to jest sinologia politologiczna. Instytut Boyma. [dostęp 2022-07-24]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]