Bogdan Paprocki

Bogdan Stanisław Paprocki
Data i miejsce urodzenia	23 września 1919 ; Toruń, Polska
Data i miejsce śmierci	3 września 2010 ; Warszawa
Typ głosu	tenor
Gatunki	opera
Zawód	śpiewak operowy
Aktywność	od 1946
	Odznaczenia
	;

Bogdan Stanisław Paprocki (ur. 23 września 1919 w Toruniu^[1], zm. 3 września 2010 w Warszawie^[2]) – polski śpiewak operowy (tenor).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w wielodzietnej, nauczycielskiej rodzinie (miał dwanaścioro rodzeństwa). Jako uczeń lubelskiego gimnazjum śpiewał w szkolnym chórze i w kościele, a potem w kwartecie rewelersów w Podchorążówce Rezerwy Piechoty w Zamościu. Zmobilizowany, w 1939 wraz z 9. Pułkiem Piechoty z Chełma Lubelskiego, w randze podchorążego bronił przeprawy przez most na Bugu w Dorohusku. Po kapitulacji konspirował w Lublinie. Naukę śpiewu rozpoczął pod kierunkiem Eugeniusza Koppa w Lublinie w 1943. 9 lipca 1944 wystąpił z pierwszym publicznym koncertem. Dalsze studia wokalne odbył u Ignacego Dygasa, będąc już solistą Reprezentacyjnego Zespołu Wojska Polskiego. Zawodową karierę śpiewaczą rozpoczął w Operze Śląskiej w Bytomiu w 1946, grając Alfreda w operze La Traviata Giuseppe Verdi'ego. Od 1948 roku należał do PZPR^[3]. Wielokrotnie śpiewał role Jontka w operze Halka i Stefana w operze Straszny dwór. Paprocki jest znany także jako interpretator i wykonawca również innych pieśni i arii Stanisława Moniuszki. Jego repertuar był bardzo szeroki, obejmując twórczość takich kompozytorów jak: Gioacchino Rossini, Gaetano Donizetti, Charles Gounod, Georges Bizet, Giacomo Puccini, Jacques Offenbach i in.^[4].

Zmarł w Warszawie, pochowany 10 września 2010 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[2] (kwatera A10-5-26)^[5].

Bogdan Paprocki- popiersie w gmachu Opery Śląskiej w Bytomiu, rzeźba Adama Myjaka

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Sztandaru Pracy I klasy (1975)
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1997)
Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1959)^[6]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1955)^[7]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (15 lipca 1954)^[8]
Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)^[9]
Medal 30-lecia Polski Ludowej^[3]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)^[10]
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (1989)
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1969)

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Państwowa (wyróżnienie) za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki (1955)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1973)^[11]
Teatralna Nagroda Muzyczna im. Jana Kiepury – Nagroda Specjalna za całokształt pracy muzycznej (2009)
Śląska Nagroda im. Juliusza Ligonia (2009)
Medal miasta Bytomia (2009)
Opera Medal przyznawany przez Komitet Harriet Cohen International Music Award (1960, Wielka Brytania)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy: leksykon polskiej rozrywki 1944–1989, artyści, twórcy, osobistości. Dom Wydawniczy Bellona, 2002, s. 340. ISBN 978-83-11-09191-7.
↑ ^a ^b Pogrzeb wielkiego śpiewaka, Bogdana Paprockiego. polskieradio.pl. [dostęp 2010-09-10]. (pol.).
↑ ^a ^b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 717. ISBN 83-223-2073-6.
↑ program teatralny do opery Straszny dwór Stanisława Moniuszki – Teatr Wielki w Poznaniu, premiera 9 lutego 2007, red. Michał J. Stankiewicz.
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
↑ Dziennik Polski, rok XV, nr 172 (4793), s. 9.
↑ M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1296 „za zasługi w pracy zawodowej”.
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ Dziennik Polski, rok XXIX, nr 172 (9145), s. 2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogdan Paprocki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10] .
Bogdan Paprocki – „wielka sława to żart...”.
Bogdan Paprocki – „Jestem człowiekiem z epoki, której już nie ma” – z Bogdanem Paprockim rozmawia Michał J. Stankiewicz.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bogdan Paprocki na zdjęciach w bibliotece Polona

[1] Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy: leksykon polskiej rozrywki 1944–1989, artyści, twórcy, osobistości. Dom Wydawniczy Bellona, 2002, s. 340. ISBN 978-83-11-09191-7.

[plradio-2] Pogrzeb wielkiego śpiewaka, Bogdana Paprockiego. polskieradio.pl. [dostęp 2010-09-10]. (pol.).

[O-3] Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 717. ISBN 83-223-2073-6.

[4] rogram teatralny do opery Straszny dwór Stanisława Moniuszki – Teatr Wielki w Poznaniu, premiera 9 lutego 2007, red. Michał J. Stankiewicz.

[5] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze

[6] Dziennik Polski, rok XV, nr 172 (4793), s. 9.

[7] M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1296 „za zasługi w pracy zawodowej”.

[8] M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[9] M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[10] M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[11] Dziennik Polski, rok XXIX, nr 172 (9145), s. 2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]