Bohdan Marconi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Lucjan Marconi
Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1894
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 1975
Warszawa

Zawód, zajęcie

konserwator dzieł sztuki, malarz, muzyk

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Kawaler Orderu Korony Włoch
Bohdan Marconi i Armand Vetulani (po 1960)
Grób Marconiego na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Bohdan Lucjan Marconi (ur. 14 stycznia 1894 w Warszawie, zm. 15 stycznia 1975 tamże) – polski konserwator malarstwa, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wnuk Henryka Marconiego, syn Władysława i Kazimiery Eleonory z Kolbergów (1858–1934). Miał trzy siostry: Janinę Eleonorę (1881–1883), Eleonorę Jadwigę (1887–1887), Halinę Marię (1888–1952), żonę Stanisława Łozy, i czterech braci: Stanisława (1883–1883), Karola Władysława (1884–1953), Kazimierza (1890–1992) i Tadeusza Adolfa (1899–1956)[1]. Po ukończeniu szkoły średniej wyjechał na studia w konserwatorium w Berlinie (skrzypce). W 1914 r. rozpoczął studia malarskie w Académie des Beaux-Arts w Paryżu, które kontynuował w latach 1916–1919 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie[2] pod kierunkiem Miłosza Kotarbińskiego i Wojciecha Kossaka. W 1917 r. koncertował w Filharmonii Narodowej w Warszawie.

W 1918 r. wstąpił do wojska i w czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył na froncie litewsko-białoruskim. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty i Szkołę Podchorążych Wojsk Samochodowych. 22 września 1922 objął stanowisko rysownika, potem konserwatora-restauratora w Muzeum Narodowym w Warszawie w pracowni konserwacji malarstwa, gdzie pracował aż do 1951 r.

W czasie okupacji niemieckiej brał udział w nieudanej próbie ratowania plafonów z Zamku Królewskiego w Warszawie. Podczas burzenia Warszawy przez wojska niemieckie po upadku powstania warszawskiego przebywał w gmachu Muzeum Narodowego, gdzie był świadkiem dokonywanych przez żołnierzy grabieży i zniszczeń obiektów muzealnych. Jego wojenne wspomnienia zostały opublikowane w zbiorze jego esejów O sztuce konserwacji. W 1947 r. został mianowany profesorem Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczył konserwacji malarstwa.

Szczególnie cenne są tzw. teki i rolki Marconiego, dotyczące obrazów przyjętych przez niego do konserwacji przed i po wojnie, co pozwoliło m.in. na sporządzenie rejestru obrazów zniszczonych i zaginionych w czasie II wojny światowej.

W 1950 r. został laureatem Państwowej Nagrody Artystycznej III stopnia, m.in. za zabezpieczenie obrazu Bitwa pod Grunwaldem Jana Matejki.

Od 8 maja 1919 jego żoną była Zofia z Szyllerów (1896–1988), stenotypistka Sejmu RP. Mieli dwie córki, oraz dwóch wnuków, w tym Marka Blizińskiego, muzyka. Córka Zofia Bronisława Blizińska (1921–2012) była konserwatorem malarstwa sztalugowego i ściennego.

Zmarł w Warszawie, spoczął w grobowcu rodzinnym obok rodziców i brata na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera I-6-4)[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bohdan Lucjan Marconi, geni_family_tree, 1894 [dostęp 2023-07-26] (pol.).
  2. ↑ Krzysztof Nowiński, Prof. Bohdan Marconi (1894–1975). Wspomnienie pośmiertne, „Ochrona Zabytków”, 28/3–4 (110–111), 1975, s. 262–263 [dostęp 2020-01-02].
  3. ↑ śp. Bohdan Marconi
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  5. ↑ M.P. z 1947 r. nr 149, poz. 894 „za zasługi położone w zabezpieczeniu arcydzieł kultury polskiej”.
  6. ↑ M.P. z 1938 r. nr 137, poz. 240 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
  7. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazany jako Marconi Bogdan.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bohdan Marconi, O sztuce konserwacji (wybór i opracowanie: Juliusz Bursze), wyd. Arkady, Warszawa, 1982.
  • Lech Krzyżanowski, Marconi Bohdan, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, z. 1, Poznań, Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków, 2000, ISBN 83-900862-7-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bohdan_Marconi&oldid=72519216”