Bohdan Stachlewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Kazimierz Stachlewski
„Dan”
Ilustracja
Bohdan Stachlewski, ppłk (<1935)
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

8 października 1891
Konin

Data i miejsce śmierci

28 września 1939
Pnikut (?)

Przebieg służby
Lata służby

1914–1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

25 Pułk Ułanów Wielkopolskich

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Odznaka 1 Kompanii Kadrowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Bohdan Kazimierz Stachlewski, ps. „Dan” (ur. 8 października 1891 w Koninie, zm. 28/29 września 1939[1]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 października 1891 w Koninie, w rodzinie Władysława i Zofii z Zborowskich[2]. W 1912 wstąpił do Związku Strzeleckiego. Został wcielony do IV plutonu Pierwszej Kompanii Kadrowej, a następnie przeniesiony do 1 pułku ułanów[1]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem bardzo dobrym. Posiadał wówczas stopień wachmistrza sztabowego[3]. Latem tego roku, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie, a potem w Łomży, gdzie wybrano go komendantem obozu[1].

W listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu Niemców, a następnie podjął służbę w 32 pułku piechoty i został awansowany do stopnia podporucznika[1]. Następnie przeniesiony do 11 pułku ułanów, 1 maja 1920 awansowany do stopnia porucznika[2]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[4]. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej i odniósł ranę pod Kustymą[1].

Bohdan Stachlewski, rtm 25 puł.

W czerwcu 1923[a] został przeniesiony z 27 pułku ułanów do 25 pułku ułanów[6][7]. Od 1926 był dowódcą Szwadronu Zapasowego w Łukowie[1]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1927 i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[9][10]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 27 pułku ułanów w Nieświeżu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11][12]. 24 grudnia 1929 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 17. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko Inspektora Południowej Grupy Szwadronów KOP w Łucku[14][15][1]. W 1933 został przeniesiony na stanowisko Inspektora Północnej Grupy Szwadronów KOP w Wilnie[16]. 31 sierpnia 1935 otrzymał przeniesienie do Komendy Straży Granicznej w Warszawie na stanowisko II zastępcy komendanta[17] i funkcję tę pełnił do 28 marca 1937[1]. W marcu 1937 objął dowództwo 25 pułku ułanów w Prużanie[18]. Na stopień pułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[19][20]. Dowodził pułkiem w czasie kampanii wrześniowej. Zamordowany najprawdopodobniej przez nacjonalistów ukraińskich 28/29 września 1939 podczas próby przedarcia się na Węgry[16][1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W Historii 25 puł. pod redakcją Mijakowskiego, Rozdżestwieńskiego, Kukawskiego podano datę październik 1921[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j Mijakowski, Rozdżestwieński i Kukawski 2013 ↓, s. 77.
  2. ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 11.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 797.
  5. ↑ Mijakowski, Rozdżestwieński i Kukawski 2013 ↓, s. 17.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923, s. 431.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 580, 601.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 119.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 175.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 314, 342.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 192.
  12. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 40, 71.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929, s. 439.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 245.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142, 903.
  16. ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 117.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 707.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 525.
  20. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 127.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 32.
  22. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 421.
  23. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 362.
  25. ↑ M.P. z 1935 r. nr 258, poz. 308 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 121.
  27. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 77.
  29. ↑ 6 sierpień: 1914–1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 20.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 365.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bohdan_Stachlewski&oldid=71954075”