Bolesław Świdziński

Bolesław Świdziński
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1885 ; Opatów
Data i miejsce śmierci	4 marca 1972 ; Londyn
	Wojewoda lubelski
Okres	od 1 kwietnia 1932 (p.o. od 29 października 1930); do 31 stycznia 1933
Poprzednik	Antoni Remiszewski
Następca	Józef Rożniecki
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Świdziński
	pułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1885 ; Opatów, Królestwo Kongresowe, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	4 marca 1972 ; Londyn, Wielka Brytania
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1946
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 pszwol., 8 SBK, DOK V
Stanowiska	dowódca szwadronu, pułku i brygady kawalerii; szef sztabu dowództwa okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Bolesław Jerzy Świdziński (ur. 7 grudnia 1885 w Opatowie, zm. 4 marca 1972 w Londynie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, uczestnik walk o niepodległość, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, członek Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich od 1936 roku^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 grudnia 1885 w Opatowie jako syn Henryka^[2]. Po zdaniu matury w Krakowie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w później na uniwersytecie w Genewie. Jako student był w latach 1906–1907 członkiem Organizacji Bojowej PPS, a następnie Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Od sierpnia 1914 służył w Legionach, początkowo w szwadronie rotmistrza Zbigniewa Dunin-Wąsowicza (dowódcy spod Rokitny), później w 2 pułku ułanów Legionów.

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził na froncie szwadronem 5 pułku Ułanów Zasławskich. Po zakończeniu wojny był szefem jednej z sekcji Oddziału V Sztabu Generalnego. Z dniem 15 września 1924 został przydzielony do macierzystego 2 pułku szwoleżerów^[3]. Z dniem 1 listopada 1924 został odkomenderowany na roczny Kurs Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie^[4]. 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na podpułkownika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[5]. Po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został do kadry oficerów kawalerii przy Departamencie II MSWojsk. z jednoczesnym przeniesieniem służbowym do Oddziału IV SG WP na okres sześciu miesięcy^[6]. W styczniu 1927 objął dowództwo 2 pułku szwoleżerów w Starogardzie^[7]. Pełnił równocześnie obowiązki dowódcy 8 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Starogardzie. W marcu 1929 został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie^[8]. 24 grudnia 1929 Prezydent RP Ignacy Mościcki awansował go na pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[9]. Z dniem 30 września 1930 został przeniesiony w stan nieczynny^[10]. 1 października 1930 powierzono mu pełnienie obowiązków wojewody lubelskiego. Z dniem 31 marca 1932 został przeniesiony do rezerwy^[11]. 1 kwietnia tego roku został zatwierdzony na stanowisku wojewody lubelskiego. Obowiązki wojewody sprawował do 8 lutego 1933.

Został następnie głównym inspektorem i szefem Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W latach 1935–1938 był posłem na Sejm RP z województwa lubelskiego. W Sejmie był m.in. przewodniczącym Sądu Marszałkowskiego i Komisji Skarbu. Po utworzeniu Parlamentarnego Koła Obozu Zjednoczenia Narodowego kierował jego pracami.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 (8 września) został mianowany komisarzem cywilnym w Generalnym Komisariacie Cywilnym przy Naczelnym Wodzu Edwardzie Śmigłym-Rydzu. Od 17 września 1939 na emigracji.

Od sierpnia 1940 roku przebywał w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay^[12].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

chorąży – 16 kwietnia 1916
podporucznik – 1 grudnia 1916
podpułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii
pułkownik – 24 grudnia 1929 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5395
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1928^[13], 13 maja 1933^[14])
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Związek Legionistów Polskich : 1936-1938 r. : sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 34.
↑ Bolesław Jerzy Świdziński [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-29] .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 29 czerwca 1924 roku, s. 364.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 78 z 12.08.1924 r.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 106 z 15.10.1925 r.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 12.01.1927 r.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 12.03.1929 r.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 20.02.1930 r.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 32.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288.
↑ Dowództwo Stacji Zbornej Oficerów Rothesay, rozkaz dzienny nr 1, 25 sierpnia 1940 roku, s. 2.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 - po raz drugi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 43.
Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 16.

[1] Związek Legionistów Polskich : 1936-1938 r. : sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 34.

[2] Bolesław Jerzy Świdziński [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-29] .

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_61_z_29_czerwca_1924_roku,_s._364-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 29 czerwca 1924 roku, s. 364.

[4] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 78 z 12.08.1924 r.

[5] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.

[6] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 106 z 15.10.1925 r.

[7] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 12.01.1927 r.

[8] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 12.03.1929 r.

[9] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 20.02.1930 r.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_28_stycznia_1931_roku,_s._32-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 32.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_21_kwietnia_1932_roku,_s._288-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 21 kwietnia 1932 roku, s. 288.

[12] Dowództwo Stacji Zbornej Oficerów Rothesay, rozkaz dzienny nr 1, 25 sierpnia 1940 roku, s. 2.

[13] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[14] M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 - po raz drugi.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]