Bonneville (jezioro)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Bonneville
Ilustracja
Mapa hydrologiczna zachodniej części Stanów Zjednoczonych ok. 17,5 tys. lat temu
Położenie
Państwo

 Stany Zjednoczone

Lokalizacja

Utah

Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Bonneville”
Ziemia40°30′N 112°15′W/40,500000 -112,250000
Wyschnięta powierzchnia jeziora Bonneville

Bonneville (ang. Lake Bonneville) – prehistoryczne słonowodne jezioro pluwialne obejmujące większość Wielkiej Kotliny w Ameryce Północnej. W większości znajdowało się na obszarze dzisiejszego stanu Utah, a mniejsze części na terenie obecnych stanów Idaho i Nevada. Istniało od około 32 tys. lat temu do około 16,8 tys. lat temu, kiedy większość wody wydostała się przez przełęcz Red Rock Pass w Idaho[1].

Dawne jezioro miało ponad 50 000 km² powierzchni, czyli było prawie tak duże jak dzisiejsze jezioro Michigan, lecz znacznie głębsze: jego głębokość wynosiła 305 m, o czym świadczą dobrze zachowane tarasy abrazyjne, miejscami widoczne w 6 kondygnacjach [2]. Wraz ze zmianą klimatu jezioro zaczęło wysychać, a równocześnie wzrastało w nim stężenie soli. Dziś jego pozostałościami są jeziora: Wielkie Jezioro Słone, Utah, Sevier Lake, Rush Lake i Little Salt Lake[1] oraz towarzyszące im solniska, natomiast zachodnią część dawnej misy jeziornej zajmuje Wielka Pustynia Słona.

Obecnie oprócz wiosny i jesieni, kiedy padają deszcze, 20 tys. hektarów soli na byłym dnie jeziora tworzy strukturę twardą jak beton. Jest to jedno z niewielu miejsc na lądzie, gdzie można zobaczyć krzywiznę horyzontu. Na tej niemal idealnie płaskiej i twardej solnej pustyni utworzono tor do ustanawiania rekordów prędkości pojazdów kołowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Utah Geological Survey: Lake Bonneville. [dostęp 2008-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 października 2009)]. (ang.).
  2. Kašpar Vaclav: Jezioro nie do utonięcia, w: „Poznaj Świat” R. XXII, nr 1 (254), styczeń 1974, s. 11-14

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]