Borczyniec owocowy

Borczyniec owocowy
	Carpocoris fuscispinus
	(Boheman, 1851)
	; Owad dorosły
	; Larwa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Rodzina	tarczówkowate
Podrodzina	Pentatominae
Plemię	Carpocorini
Rodzaj	Carpocoris
Gatunek	borczyniec owocowy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Borczyniec owocowy (Carpocoris fuscispinus) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Pluskwiak ma ciało o długości od 10,5 do 14 mm, zmiennie ubarwione, ale zwykle z najciemniejszą przykrywką. Po bokach, a czasem też pośrodku głowy występują pasy czarnych punktów^[1]. Przedplecze jest szersze od odwłoka^[2], o kątach przednio-bocznych wystających, zaostrzonych, nieco podniesionych^[1]^[2], z lekko zaznaczoną wklęsłością. Odległość między przednią krawędzią przedplecza a odcinkiem łączącym jego kąty barkowe jest zwykle mniejsza niż ⅓ długości całego przedplecza^[2]. Tarczka jest równomiernie wypukła, krótsza od przykrywki^[1], ma ona krawędzie boczne prawie proste^[2], a na jej powierzchni znajduje się Y-kształtne wgłębienie^[1]. U populacji alpejskich tył tarczki często jest czarny i ścięty^[2]. Odnóża jasne^[1], nigdy nie pomarańczowe^[2]. Narządy rozrodcze samców odznaczają się obecnością dwóch ciemnych ząbków na dolnej krawędzi hipofizy paramery^[1].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zimuje jako owad dorosły. W Polsce spotykany wśród roślinności łąkowej, ruderalnej i w uprawach, nie będąc tam jednak szkodnikiem^[1]. Występuje głównie na roślinach z rodziny baldaszkowatych.

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zachodniopalearktyczny^[1]. W Europie od Portugalii na zachodzie po Ural na wschodzie, na południe sięga Korsyki, środkowych Włoch i północnej Grecji, zaś na północ do południowej Szwecji i południowej Finlandii. Znany także z azjatyckiej części Rosji, Kazachstanu, Turcji, krajów Zakaukazia i nadkaspijskiej części Iranu^[2]. W Polsce wszędzie pospolity^[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Roland Lupoli, François Dusoulier, Astrid Cruand, Sandrine Cros-Arteil, Jean-Claude Stretio. Morphological, biogeographica l and molecular evidence of Carpocoris mediterraneus as a valid species (Hemiptera: Pentatomidae). „Zootaxa”. 3609 (4), s. 392 – 410, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3609.4.2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Brtek, L'ubomír, i inni, Świat zwierząt, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, s.112, ISBN 83-09-00747-7.

[Lis-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.

[Lupoli-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Roland Lupoli, François Dusoulier, Astrid Cruand, Sandrine Cros-Arteil, Jean-Claude Stretio. Morphological, biogeographica l and molecular evidence of Carpocoris mediterraneus as a valid species (Hemiptera: Pentatomidae). „Zootaxa”. 3609 (4), s. 392 – 410, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3609.4.2.

[1]

[2]