Borkowski Hrabia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borkowski Hrabia
Ilustracja
Herb Borkowski Hrabia z dyplomu
Typ herbu

hrabiowski

Wprowadzony

15 maja 1866

Borkowski Hrabiapolski herb hrabiowski, pochodzący z dyplomu wydanego 15 maja 1866 roku. Odmiana herbu Junosza, herb własny utytułowanej linii rodu Borkowskich herbu Junosza.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis stworzony zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania[a]:

Na tarczy w polu czerwonym z głowicą na murawie baran srebrny o rogach złotych, kroczący; w głowicy srebrnej miecz o rękojeści złotej w pochwie błękitnej, z dwoma ryfkami szachowanymi srebrno-czerwonymi, trzewik i szyjka złote; w dolnym czerwonym.

Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z koroną. W klejnocie pięć piór strusich.

Labry herbowe czerwone, podbite srebrem.

W trzymaczach dwa orły z głowami odwróconymi, ze szponami i dziobami złotymi oraz językami czerwonymi.

Pod herbem dewiza na wstędze „SEMPER RECTE PROGREDITUR VIA”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wizerunek herbu według J. Ostrowskiego i A. Bonieckiego

Tytuł hrabiego Królestwa Galicji został nadany Włodzimierzowi Marcinowi Borkowskiemu 27 kwietnia 1866 roku przez cesarza Franciszka Józefa[1][2]. Dyplom z wizerunkiem herbu został wydany 15 maja 1866 roku[3][2].

Podstawą nadania tytułu oraz herbu hrabiowskiego Włodzimierzowi był fakt piastowania przez obdarowanego wielu urzędów dygnitarskich, a także przyznanie mu Orderu Żelaznej Korony[2].

Symbolika[edytuj | edytuj kod]

Pole dolne herbu Borkowski Hrabia zawiera herb Junosza, będący herbem rodowym obdarowanego. Pole górne natomiast symbolizuje godność miecznika Galicji, którą piastował jego ojciec. Barwy miecza w polu górnym są wywiedzione z barw herbu Galicji[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie. Powstał na podstawie wizerunku herbu z dyplomu przypisanego do nadania tytułu hrabiowskiego. Juliusz Karol Ostrowski, a za nim Adam Boniecki, zamieszczają błędny rysunek, z tarczą w pas i baranem krwawiącym. Brak też niektórych szczegółów, jak barwy pochwy miecza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ostrowski 1906 ↓, s. 30.
  2. a b c d Górzyński 2009 ↓, s. 106.
  3. Minakowski i a ↓, Linki zewnętrzne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]