Bororo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bororo – bardzo nieliczna (ok. 1 tys. osób) grupa Indian, żyjąca w górnym biegu rzeki Paragwaj i jej dopływów (głównie rejon Mato Grosso w Brazylii), mówią językiem bororo. Stosując system żarowy, uprawiają maniok i kukurydzę. Charakterystyczny dla nich jest podział pracy, w ramach którego mężczyźni obrabiają ziemię i polują, kobiety natomiast obsiewają pola i zbierają plony.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rajmund Mydel, Jerzy Groch (red.): Przeglądowy Atlas Świata, Ameryka Południowa, Popularna Encyklopedia Powszechna. Kraków: Wyd. Fogra Oficyna Wydawnicza, 1999. ISBN 83-85719-39-3 – Ameryka Południowa, ISBN 83-85719-31-8 – komplet.