Borsuczyny (Pieniny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borsuczyny
Ilustracja
U góry Wysoka. Na prawo od niej przełęcze Kapralowa Wysoka, Stachurówki i szczyt Borsuczyny
Państwo

 Polska

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Wysokość

939 m n.p.m.

Położenie na mapie Pienin
Mapa konturowa Pienin, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Borsuczyny”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Borsuczyny”
Ziemia49°23′07,5″N 20°32′48,7″E/49,385417 20,546861

Borsuczyny – szczyt w Małych Pieninach o wysokości 939 m. Jest to niewiele wznoszący się ponad grzbiet Małych Pienin, ale stromy i skalisty szczyt porośnięty lasem świerkowym. W kierunku od Borsuczyn do Wysokiej znajduje się przełęcz Stachurówki (905 m), za nią krótka grań i druga przełęcz Kapralowa Wysoka (935 m). Przez szczyty te i przełęcze przebiega granica słowacko-polska. Po południowej, słowackiej stronie zbocza grzbietu są porośnięte lasem i należą do PIENAP, po polskiej, północnej stronie lesiste są tylko w wierzchołkowych partiach[1]. Poniżej znajduje się duża Połonina Kiczera – pozostałości dawnych pół uprawnych Łemków ze wsi Jaworki[2]. Szlak turystyczny prowadzi przez szczyt Borsuczyn[3], jednak po północnej stronie istnieje wydeptana przez turystów ścieżka-skrót, umożliwiająca obejście szczytu bez konieczności wspinania się na niego. Podejście na szczyt i zejście z niego są strome i skaliste.

Z chronionych mchów w 2016 r. znaleziono tu miecherę Bessera (Neckera besseri)[4].

Szlaki turystyki pieszej[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny niebieski – od Drogi Pienińskiej grzbietem Małych Pienin przez Szafranówkę, Łaźne Skały, Cyrhle, Wysoki Wierch, Durbaszkę, Wysoką, Wierchliczkę, Przełęcz Rozdziela do Przełęczy Gromadzkiej w Beskidzie Sądeckim[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-10-11].
  2. Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
  3. a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
  4. Grzegorz Vončina, Adam Stebel, Materiały do flory mchów (Bryophyta) pienińskiego pasa skałkowego (Karpaty Zachodnie), „Pieniny. Przyroda i człowiek”, 14, 2016, s. 79–89.