Borys Gudziak
| Arcybiskup | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Arcybiskup metropolita Filadelfii | ||
| Okres sprawowania |
od 2019 | |
| Ordynariusz greckokatolickiej eparchii Świętego Włodzimierza Wielkiego w Paryżu | ||
| Okres sprawowania |
2013-2019 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Diakonat |
14 sierpnia 1998 | |
| Prezbiterat |
26 listopada 1998 | |
| Nominacja biskupia |
21 lipca 2012 | |
| Chirotonia biskupia |
26 sierpnia 2012 | |
| Data konsekracji | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Borys Andrij Gudziak (ur. 24 listopada 1960 w Syracuse w Stanach Zjednoczonych) – ukraiński duchowny greckokatolicki rytu bizantyjskiego. Arcybiskup metropolita Filadelfii od 2019.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Prezbiterat i praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
26 listopada 1998 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Sofrona Mudrego.
W latach 1992-2002 założyciel i dyrektor Instytutu Historii Kościoła we Lwowie.
Przewodniczący Komisji ds. Odnowienia Lwowskiej Akademii Teologicznej w latach 1993-1995. Wicerektor (1995-2000) i rektor tej uczelni (2000-2002). Po jej przekształceniu w Ukraiński Uniwersytet Katolicki pełnił funkcję rektora do 2013 roku.
Od 2013 roku jest Prezydentem Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie.
Episkopat[edytuj | edytuj kod]
21 lipca 2012 został mianowany przez Benedykta XVI egzarchą apostolskim Francji oraz biskupem tytularnym Carcabia[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 26 sierpnia 2012 arcybiskup większy kijowsko-halicki – Światosław Szewczuk.
19 stycznia 2013 po podniesieniu egzarchatu do rangi eparchii został pierwszym ordynariuszem eparchii św. Włodzimierza Wielkiego w Paryżu[2] (obejmującej wiernych narodowości ukraińskiej obrządku bizantyńskiego we Francji, Holandii, Belgii, Luksemburgu oraz Szwajcarii).
18 lutego 2019 został mianowany arcybiskupem metropolitą Filadelfii (USA)[3].
Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
5 maja 2007 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Lwowa.
4 czerwca 2016 został wyróżniony Nagrodą Jana Nowaka-Jeziorańskiego za wielki wkład w tworzenie niepodległej, suwerennej i europejskiej Ukrainy jako wspólnoty ludzi wolnych[4][5].
Publikacja w języku polskim[edytuj | edytuj kod]
- Kryzys i reforma: metropolia kijowska, patriarchat Konstantynopola i geneza unii brzeskiej, tł. Halina Leskiw, Alicja Chrim; tł. tekstów staro-cerkiewno-słowiańskich Roman Łepa, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2008[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RINUNCIA DELL’ESARCA APOSTOLICO PER I FEDELI UCRAINI DI RITO BIZANTINO RESIDENTI IN FRANCIA E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2012-07-21. [dostęp 2021-08-18]. (wł.).
- ↑ ELEVAZIONE DELL’ESARCATO APOSTOLICO PER I FEDELI UCRAINI DI RITO BIZANTINO RESIDENTI IN FRANCIA AD EPARCHIA E NOMINA DEL PRIMO VESCOVO EPARCHIALE. vatican.va, 2013-01-19. [dostęp 2021-08-18]. (wł.).
- ↑ Nomina dell’Arcivescovo Metropolita di Philadelphia degli Ucraini (U.S.A.). vatican.va, 2019-02-18. [dostęp 2021-08-18]. (wł.).
- ↑ Bp Borys Gudziak uhonorowany Nagrodą im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego [online], dzieje.pl [dostęp 2021-01-09] (pol.).
- ↑ Redakcja, Nagroda Jana Nowaka-Jeziorańskiego 2016 [online], www.wroclaw.pl [dostęp 2021-01-09] (pol.).
- ↑ krytyczne omówienie publikacji zob. Marek Melnyk, Białoruskie Zeszyty Historyczne 2011, z. 35, s. 248–254.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie Konferencji Episkopatu Francji
- Borys Gudziak [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-07-21] (ang.).