Boris Gulko (szachista)

{{{imię i nazwisko}}}

{{Szachista infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | data urodzenia = | obywatelstwo = | imię i nazwisko org = | wikicytaty = | www = | opis zdjęcia = | zdjęcie = | imię i nazwisko = | ranking FIDE = | data śmierci = | miejsce śmierci = | alt zdjęcia = | odznaczenia = | ranking krajowy FIDE = | miejsce urodzenia = | tytuł szachowy = Nieznane pola: "Grafika", "Data urodzenia", "Państwo", "Imię i nazwisko", "Miejsce śmierci", "Podpis", "zobacz", "Miejsce na liście", "Miejsce urodzenia", "zobacz2", "Data śmierci", "Tytuł szachowy" oraz "Ranking".

Borys Gulko, ros. Борис Францевич Гулько (ur. 9 lutego 1947 w Erfurcie) – amerykański szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004) rosyjskiego pochodzenia, arcymistrz od 1976 roku.

Kariera szachowa

Borys Gulko, Amsterdam 1987

Urodził się w Niemczech w czasie, gdy jego ojciec (żołnierz Armii Czerwonej) stacjonował w Turyngii. W szachy zaczął grać na początku lat 60., zaś pierwsze sukcesy osiągnął w połowie lat 70. W roku 1974 wygrał (wraz z Janem Timmanem) turniej w Somborze. W roku 1976 zwyciężył w memoriale Jose Raula Capablanki w Cienfuegos oraz wystąpił w turnieju międzystrefowym w Biel. W następnym roku zwyciężył (wspólnie z Josifem Dorfmanem) w mistrzostwach Związku Radzieckiego w Leningradzie.

Od roku 1978 znajdował się w ciągłym konflikcie z komunistycznymi władzami po tym, jak złożył wraz z żoną arcymistrzynią Anną Achszarumową wniosek o pozwolenie na wyjazd za granicę. Po długotrwałych represjach (był m.in. aresztowany i pobity przez agentów KGB), otrzymał w roku 1986 zgodę na wyjazd i poprzez Izrael wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

W kolejnych latach odniósł szereg sukcesów, m.in. zwyciężył w Biel (1987 i 1988, wspólnie z Ivanem Sokolovem) oraz León (1992). W 1993 r. w Groningen zajął VI miejsce i awansował do meczów pretendentów organizacji PCA, ulegając jednak 5½ - 6½ Nigelowi Shortowi w I rundzie w spotkaniu rozegranym w roku 1994 w Nowym Jorku. W latach 1994 i 1999 był mistrzem Stanów Zjednoczonych. W 1996 zwyciężył w Las Palmas, a w 1998 w Konie (wspólnie z Judit Polgár). Na mistrzostwach świata FIDE systemem pucharowym w 2000 w New Delhi dotarł do IV rundy, w której przegrał z Jewgienijem Bariejewem. W 2000 r. podzielił I miejsce (wspólnie z Larsem Bo Hansenem i Jonnym Hectorem) w turnieju Politiken Cup w Kopenhadze, w 2001 zwyciężył (wspólnie z Janem Timmanem) w Malmö (turniej Sigeman & Co), natomiast w 2003 podzielił I miejsce w otwartym turnieju w Willemstad (sukces ten powtórzył również w 2005 roku).

W latach 1978–2004 dziesięciokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, raz w barwach ZSRR (1978). W swoim dorobku posiada cztery medale drużynowe: trzy srebrne (zdobyte w latach 1978, 1990 i 1998) oraz brązowy z roku 1996. Jest również drużynowym mistrzem świata z roku 1993. W rozgrywkach tych zdobył jeszcze dwa medale (srebrny wraz z drużyną w roku 1997 i brązowy indywidualnie w roku 1993). W 2004 opublikował list otwarty do prezydenta FIDE Kirsana Ilumżynowa.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 2000 r., z wynikiem 2644 punktów dzielił wówczas 36. miejsce (wspólnie z Walerijem Sałowem) na światowej liście FIDE, zajmując jednocześnie 2. miejsce (za Yasserem Seirawanem) wśród amerykańskich szachistów.

Bibliografia

• ChessBase Megabase 2008
• Individual Calculations: Gulko, Boris (ang.)

Linki zewnętrzne

• Boris Gulko – wybrane partie szachowe (ang.)
• Boris Gulko – profil na stronie FIDE (ang.)
• Interview With GM Boris Gulko (ang.)